….gül Yaprağı….

Dergahın Kapısı Hikmeti Arayan Herkese Açıktı.
Hakikatin Peşine Düşen Herkes Kabul Ediliyordu.
Dergahta Geçerli Olan Incelik; Anlatmak
Istediklerini Konuşmadan Açıklayabilmekti.
Bir Gün Dergahın Kapısına Bir Yabancı Geldi.
Yabancı Kapıda öylece Durdu Ve Bekledi.
Burada Sessizce Ve Sezgiyle Buluşmaya Inanılıyordu,
O Yüzden Kapıda Herhangi Bir Tokmak,çan Veya
Zil Yoktu. Bir Süre Sonra Kapı Açıldı, Içerdeki
Mürid Kapıda Duran Yabancıya Baktı. Bir
Selamlaşmadan Sonra Sözsüz Konuşmaları
Başladı. Gelen Yabancı Dergaha Girmek, Fikir
Halkasına Dahil Olmak, Burada Kalmak
Istiyordu. Mürid Bir Süre Kayboldu, Sonra Elinde
Ağzına Kadar Suyla Dolu Bir Kapla Döndü
Ve Bu Kabı Yabancıya Uzattı.
Bu ‘yeni Bir Arayıcı Kabul Edemeyecek Kadar Doluyuz’
Demekti. Yabancı Dergahın Bahçesine Döndü,
Aldığı Bir Gül Yaprağını Kabın Içindeki Suyun üstüne
Bıraktı. Gül Yaprağı Suyun üstünde Yüzüyordu
Ve Su Taşmamıştı. Içerideki Mürid Saygıyla Eğildi Ve
Kapıyı Açarak Yabancıyı Içeri Aldı.
Dergahta Suyu Taşırmayan Bir Gül Yaprağına
Her Zaman Yer Vardı…!