Düştü her şey yağan yağmurlar altında ıslanıyorken bedenim.
Göklere kadar yükseliyorken haykırışlarım
Her şeyin düş gücüme ait olduğunu o anda anladım
Ve yine olmayacak derken içimdeki türlü sesler
Unutulmayan hikayelerim de o sisli arayışlarım
Yine kayboluyordum kendi karanlığımda ne oluyordu
Hiç sormamış mıydım sanki bunu kendime
Yine ne oluyordu neyin buhranıydı şu koskoca boşluğumda beliren
Oynuyorum türlü oyuncaklarla ben bir buluttum yağmur oldum
Yağdıkça herkesin yüreğinde acı buldum
Yine yanıyorum sanki her acıya her hasrete katlanmam gerekiyormuş gibi
Unutmak kolay değil ne geçmişi ne o geçmişteki güzel günleri
Şimdi utanmasam bağırırdım her şeye her renge gözümde değerini kaybetmiş her eşyaya
Yine unutulmak canlanıyor gözümde bak yine her şey perde perde
Son sahneyi oynuyorum sanmıştım oysa yanılmışım
Perde kapanmadan bitmeyecek oyun ve bulmaca hayatımın en zıkkım noktası
Bu son ses beni bağırtan çıldırtan bir ses
Çözülmesi zor diyorum ama imkansız aslında
Ve her gerçeğim gibi bu da yaLan bir imkansız
Şimdi o sesi duyuyorum ruhumda bilinmezliği hissediyorum
Bu koskoca şehir dar geliyor şimdi bana kaçmak istiyorum
Kaçsam kurtulacakmışım gibi ruhum acılar içinde sanki
Tuhaf bir boşluğa atılmışım kurtulunması mümkün değil ki
Veee yine susuyorum her zaman ki gibi
Zaten tüm çaresizliğimde suskunluğumun bedeli değil mi?
