Bir düş yağmuru sızan yüreğime..Gelme nöbetlerine tutsak, aciz kalan ellerim..İnci tanem sana nişanım..
Göl kıyısında elime değen yağmur damlasına tuttum tükenen nefesimi,sayıyorum..
Yanımda olmasanda yine seni yine seni yine seni bileceğim. Sadece seni yüreğim biliyorum.Uzaklardan rüzgarın sesi gözyaşıma çalıyor türküsünü..
Sevdiğine değen yüreğini adınla sarmala..
Bir ihtimal yaşıyorum adını yüreğime..Sevda iklimlerine asıyorum usulca en kuytularda bildiğimi..Adını yaşıyorum sensiz yüreğimde..
Serap misali çöllerde izimi kaybettim, kum taneleri meçhul.. Hayalin resmini elimden düşürdüm kırmızı bir gül beklediğimdi vazgeçtim.. Artık kırmızı bir gül beklemiyorum.. Papatyalar seviyorum başucumda dikili olan..
Boş kağıda atılan imza hükmünde geleceğe kurduğum hayalin resmi..
Gözyaşlarımı sayamıyorum,birikmişim tükendi.Ömrümün biçare günü senden gelecek muştuyu gecenin körüne astım.Yüreğim beş taş masalının anlatıldığı ülkede salıncakta..
Bir ilkbahar ikindisi papatyalar beyazın son demine hoşçakal demeye hazırlanırken yeşilin en güzel tonu siyaha bürünmeye niyet tutarken küçük bir kız 5 taşını eteğinden atarak oynamıyorum diyerek ayağa kalkmış ve koşmaya başlamış.Ela gözlerini upuzun saçlarının arasından savurup rüzgara;
“Anneciğim seni çok özledim” diye gökyüzüne göz kırpmış.
En sevdiği ıhlamur ağacının dalına kurulan salıncağa binerek sallanmaya başlamış.
"Bugün sana biraz daha yaklaşıp söyleyeceğim" deyip hızlanmaya koyulmuş.
Beyaz damlalar misali maviye sızan bulutlara uçuyorum diye bağırıp pırıldayan gözlerini sımsıkı kapatmış.
“Anneciğim her gün umudumun adını fısıldıyorum,bana öğrettiğin umudumun adını”.
Küçücük elleriyle gözlerinden süzülen inci tanelerini silerken sesini yükseltip;
"Anneciğim umudumun adı yüreğin,senin yüreğin benim gözlerim,yüreğine çok iyi bakıyorum ve seni çok seviyorum."
Gündüzün beyazı gecenin siyahına tülünü çekerken küçük bir not asılı kalan gün adına düşülen..
Herkesin kendi payına..Umudun adı hiç tükenmesin..
Elif İşyar
