İçimde Biri Var!

İçimde Biri Var!
Adını koyamıyorum, kim olduğunu bilmiyorum ama içimde biri var. Melek mi, şeytan mı belli değil. Aşkı savunan, aşkla durulan, aşkla yaşayan biri ve içimde...

Ne zaman aşka küssem, kapılıp gitsem dost sohbetlerinde aşkın bittiğine ve ne zaman inancımı yitirsem, ortaya çıkan biri var. Sesini kulaklarımda duyuyorum. İlk başlarda delirdim zannetmiştim ama sonra düşününce, zaten akıllı insan işi mi her gün aşkı anlatmak? Zaten hafif ucu kaçmış aklımın, daha ne kadar çıldırabilirim ki? Demek ki deliliğim yeni değil.

Peki, bu konuşan kim?

Size de olur mu hiç bilmiyorum ama bazen ben dünyadan kısa bir süre kaybolmak isterim. Evimin içine kapanıp, üstüme battaniyeyi çekip, televizyonun karşısına geçip, telefonları kapatarak, dışarıyla tüm ilişkimi kesmek isterim.

Depresyon derler ama aslında yaşadığım depresyon değildir. Bir nevi tatile çıkarım. Üstümdeki baskılardan, sorumluluklardan uzaklaşıp, kimsenin derdini dinlemeden, üç beş gün geçiririm. Yazın deniz kenarına gideyim, kendimi kızgın kumlardan serin sulara atayım, vücudumu ıstakozdan çikolataya çevirene kadar güneşle birlikte yatayım diyenlerden değilim. Zaten yazın işler çok yoğun. Bir yere kıpırdayacak durum yok. Kışın da durmadan çalışıyorum. O yüzden hafif depresif görünen, asıl amacı yalnız ve huzur olan kısa tatillerimle idare ediyorum.

Biraz incelediğimde, bu mini kaçışlarımın genellikle ayrılık sonrasına veya aşksız dönemlerime denk geldiğini fark ettim. Herkes gibi benim de bazen güçlü inançlarım sallanıyor. İçinde bulunduğumuz süreç, çağı yakalamak, teknoloji derken, gerçekten aşkı küstürdük mü diye düşünüyorum.

İşte o anlarda, içimdeki ses bağırıyor: “Hayır! Aşk yerinde duruyor. Kendi hatalarını aşka yükleme! Seçimlerinin sonuçlarını, geçtiğin yolları, sonunu bildiğin halde, kendini kandırarak girdiğin ilişkilerin suçlusu aşk değildir. Donup kalıyorum çünkü haklı! Ancak işin ürpertici yanı, bu ses kime ait?

Delirdiğimi olgunlukla kabul edip, iletişime geçmek istiyorum. Soru soruyorum, cevap vermiyor. Öyle havalı, kendinden emin ve burnu büyük ki, sadece canı istediğinde konuşuyor. Yoksa ülkenin en iyi medyumu olma yolunda adım atacağım ama onun söyledikleri kimin işine yarar, bilemiyorum.

Sonuç olarak, içimde biri var. Aşka küsmeme izin vermeyen, en hüzünlü zamanımda beni ayağa kaldıran, sevgiye ve erdeme kuvvetle sarılmış, sevdalara gülümseyerek bakan, biraz huysuz ama bana iyi gelen, içimde yaşayan biri var. Neye inanıyorsanız, doğru odur. Ben aşkın içimde saklandığını, kalbimde yaşadığına inanıyorum. İhtiyacınız varsa, gönül kapınızı açık tutun, arada benden çıkıp size gelir belki, kim bilir?