Ben bir damlacıktım denizlerde dolaşan. deryada bir damla,dünyada bir zerre..
akıntılarla dünyayı dolaştım kaç sefer. Dalgalarla kıtalara gidip geldim. güneşin erişemediği yerlere inip çıktım. hiçbir an bir yerde duramadım. bir damlaydım,ama deniz bendim aynı zamanda.
Bir damla olarak kalmaya razı değildim. deniz olmak da yetmezdi bana. bütün bunların ötesinde başka bir duam vardı benim”bir yudum su olmak”
Günler ve geceler boyu yakardım Alemlerin Rabbine.şevkle hevesle denizden denize koştum,bir gün dualarım kabul olacak diye.
Bir gün güneşin tebessümüyle dualarıma cevap geldi. bir parça ışık bir parça sıcaklık erişti uzayın derinliklerinden.
Ve bir kuş gibi havalandım. fazlalıklarımı denize bırakıp saf bir su damlası halinde yükseldim göklere. benimle birlikte niceleri yükseldi.
Yer ve gökler Rabbinin emriyle arınan sayısız su damlalarıyla beraber,meleklerin ellerinde,görünmez bir ordu halinde uçtuk uçtuk. sonra”toplan”emri erişti. bulutlarda toplandık.
Dokuz gün,dokuz gece göklerde uçtuk durmadan. nice ovalar,nice dağlar,nice kıtalar aştık. Sonra “in”emrini alan yeryüzüne indi. kimimiz toprağın altına sızdı,kimimiz göllere doluştu. bense bir akarsuya karışıp her saniye yüz milyar yeni arkadaşımla tanışarak aktım günler boyunca. dağlardan ovalardan geçtim bir yudum su olmak için.
Deniz olmak yetmezdi bana. bulutlar akarsularda yetmezdi. ben bir yudum su olmak istedim. bir yudum su için dua eden bir tende dolaşmak istedim.
Onunla beraber, onun diliyle ,onun zerreleriyle Alemlerin Rabbini zikretmek istedi dilim. ben onun için dua ettim,onun için bir yudum su olmak istedim ve oldum.
alıntı
