Biz kavuşamayız, belki de hiç kavuşmamalıyız, aşkımız böyle daha anlamlı… Birbirimizden köşe bucak kaçmakla aşkımız yaşıyor sanki.
Sen sevgili
Ölümü bekleyen, gözünü yolun sonuna dikmiş gönlüme ufuk oldun. Allah seninle yaşattı aşkı bana. Yaşattı ki aşksız çıkmayayım karşısına. Aşkla yaşarsam aşkla ölürüm, aşkla ölürsem aşkla dirilirim çünkü…
Öyle bir aşk ki bu, hayat ancak onunla anlamlı, rahmet bu aşkın diğer adı.
Bu aşkı sanki Allah’ın gözbebeğinde yaşıyorum, sanki her an yanıbaşımda, her an onunla paylaştığım bir aşk bu. Ne sen O’nsuz ne O sensiz.
Biz kavuşamayız dedim ya… Belki de şöyle demeliyim:
Ey Sevgili
Biz Allah’ta kavuşuyoruz, Allah’ta buluşuyoruz.
Biz aşı O’nda yaşıyoruz. Yaşanması gerektiği gibi.
Sessiz, içten ve hayrette…
Seninle aynı ağacın dalı, aynı ırmağın suyu, aynı göğün yıldızlarıyız.
Gittiğim her yerde sen, yürüdüğüm her yolda sen. Sen asıl, ben gölgen gibiyim. Öyle güzelsin ki sevgili seni her baharda kupkuru çöllere ekeceğim ve her çorak gönül seninle hayat bulacak. İnanıyorum buna.
Allah’a inandığım gibi inanıyorum.
ismail açarkan
