Ne ramazana doyulur, ne de bayrama

Ne ramazana doyulur, ne de bayrama



Doğumdur ve doyumdur Ramazan… Açlığımızı yeni hissettik ki gidiyor oruç günler... Bayram arafesi tefekkürün ve tezekkürün yoğun saatleri… Son saatleri muhasebe ve sohbetle geçirelim birlikte…
İç dünyamızda yeni doğan latifeler, dışa hangi iyi hasletler olarak yansıdı? Bir dahaki ramazana eriştiğimizde inşaallah, geçen yılkinin hatırasını hatırlaya bilecek miyiz?
Misal olsun… Geçen ramazan abdestli yatmağa alıştım, bu yıl da evden abdestli çıkmağa… Gelecek yıl da abdestsiz gezmemeye çalışacağım…
Ramazanda yoğun Kur’an okumama diğer aylarda da belli oranda sürdüreceğim… Ezberlerimi tekrar ederek unutmayacağım…
İşrak, kuşluk, teheccüt namazlarını kılabiliyor muyum? Hedefimde bunlar var mı?
Zaaflarım nedir, nerede hata yapıyorum? Öfkemi yutabilir muyum? Sevgi, şefkat, hoşgörü… Kalbimin her köşesine nüfuz edebildi mi?
Kem kelime konuşmaktan kurtulabildim mi? Zan, gıybet, inat, adavet, gücenmek ve gücendirmek benden ne kadar uzaklaştı?
Aklımı, kalbimi, kabiliyetlerimi hayatın hakikatini anlamak için kullanabiliyor muyum ve hayatı o hakikatle yaşıyor muyum?
Aile hayatımın neresinde? Sorumluluklarımı yerine getirmenin rahatlığını hissedebiliyor muyum? Madde de olduğu kadar, manada da onları koruyan bir örtü olabiliyor muyum?
Sonu gelmez sorular ve sorgulamalar sürdürebilinir…
Her ramazanda doyumsuz bir hikmet lezzeti doğuyorsa içimizde bir dahakini kavuşma hasreti kaplar içimizi… Bayram vuslat tesellimizdir bizim… Kazandığımız güzel hasletleri alıp veririz birbirimize… Hikmetli, huzurlu sohbetlerle süsleriz bayramı…
Hürmet ve muhabbet akar yüreklerden ellere… Öpülür başa konur sevgi ve saygı… Şefkat sarar sineleri…
Ne ramazana doyulur, ne de bayrama… Her doğan günü şükür bayramını çevirebiliyorsak geçmişimiz hamdla dolar, geleceğimiz de güzelliğe akar…
Bugün bayramda sevgiye doymak, bir dahaki ramazanda yeniden doğmak dileğiyle… Rahman’a emanet olun… Satırlarda sizi sıktıysak hakkınızı helal edin…