SOBELE KENDİNİ!!!
Hani bazen aklın-yüreğin yelken açar ya senden?..
Sende değilsen, O'nda hiç yoksundur ya hani?..
Farketmezsin ya hani çoğu kez, tâa uzaklara kaçtıklarını..
Ordasındır ama yoksundur. Varsındır ama yoksunsundur.
İşte o an sobele kendini!
Geri çağır uzaklardan seni.. Seni sana döndür.
Yoktan var edenin adıyla;
Lâilaheillâ ente subhâneke innî kuntu minezzâlimîn
Geri çağır kendini!
Namazdasın şimdi de..
Vahy sağanağında söyleşmektesin O'nunla, O'ndasın..
Birden!..
Âniden bir sapma!..
Bak aklın, yüreğin kaçıverdi senden!
Ve düşüş..
......
......
......
Huzurdan.
-Ne yapayım..
-Ne söyleyeyim..
-Ne giyeyim..
-Ne olacak?..
-Ne..
-Ne..
-Ne..
Ne sendesin ne O'nda, başkalardasın..Başkalarlasın!. .
Gurbetlerdesin..
İşte o an sobele kendini!
-Allâhuekber de geri çağır seni!
-Allâhuekber! Bak Seninleyim..
-Allâhuekber! Bak Sendeyim!
Çünkü namazdan sana kalan "O'nda olduğun" kadardır..
-Allâhuekber!
-Allâhuekber!
-Allâhuekber!
-Sendeyim, Seninleyim, Senliyim..
- Şükür ki ben bendeyim, şükür ki Sana bendeyim
alıntı...
