Ayrılık duanın sancısıdır

Her an bir ‘ayrılık’ yaşıyoruz. İçinde yaşadığımız bir ‘an’, bir ‘an’ sonra gidiyor.

Her gün su verdiğimiz, toprağını havalandırdığımız ‘menekşe’, yapraklarıyla, rengarenk çiçekleriyle bize gülümsüyor ve sonra soluyor, gidiyor. Bebekliğimiz, çocukluğumuz ve gençliğimiz geliyor ve gidiyor. Güneş geliyor, akşam gidiyor. Ay geliyor, sabah gidiyor. Akşam geliyor ve gidiyor, sabah geliyor ve gidiyor. Tren geliyor ve gidiyor. Dalgalar geliyor ve gidiyor. Bahar, dolu vagonlarla geliyor ve gidiyor. Annemiz, babamız, kardeşlerimiz, akrabalarımız, biz... geliyoruz ve gidiyoruz. Günler geliyor ve gidiyor. Velhasılı her şey geliyor ve gidiyor. Ne anlatıyor bu gelip gitmeler? Neyi göstermek istiyor bu ayrılıklar? Ya İlahi! Bize bu ayrılıkların hikmetini anlamayı nasip eyle! Bu ayrılık hüznünün arkasında hangi sevinçler var? Göster bize ya Rabbi!