Hasan ÇAĞLAYAN
Bir gül durur tenimde; ben bir gülde dururum.
dudağımın örsünde döverim sözcükleri.
oku! -okurum. oku! -okurum.
örsün de o örümcek, konsun da o güvercin,
mağaradır bu kalbim, yavaşça sokulurum.
‘gül!’ de, durma; ‘gül ’ de dur!
budur usulü aşkların. durur mu?
doğar gün, tutulur gece, tutuşur güneş.
…susulur.
boşalır sağanak sağanak, nurdan bir yağmur.
vururum kumları yüzüme şimdi; giyinirim çölleri.
uçurumlar kuşanırım en tenha gecelerde.
durulur mu, diyorsun. -elbette ki durulur.
ve diner bu kasırga, sararım gökyüzünü;
doğrulur yüreğime, özledikçe o yağmur.
gün olur, bir taze bahar kurulur; gül olur.
sevinirim, sözler yetmez; sürerim gözlerime.
o gün olur… ve sonra,
an susar, zaman durur, söz kesilir sükûn ile.
açılır kapılar bir bir; giderim ‘gül’e ‘gül’e.
