Gülün dikeni

http://img176.imageshack.us/img176/4...9717376ot8.jpg

Gülün dikeni battı dün parmağıma
ve hala gülümseyerek bakıyorum parmağımdaki sıyrığa...

Kızmadım...çünkü gülün dikeni batmadan önce şükretmiştim;

"Ya Rabbi, ne kadar güzel yaratmışsın" demiştim.
Kızamadım çünkü bir dakika önce güzel kokusunu sineme çkmiştim,
bakmaya kıyamamış dokusuna hayran kalmıştım,
çünkü batmadan önce yüreğime koymuş onu sevmiştim...
dikenini unutmuşmuydum? unutmuşmuydum dikeni...
unutmuştum işte...

Acıtmayayım diye dokunmaya çekindiğim,
ince ve derin bir yara açmıştı parmagıma...
gülümsedim yarayada...süzülen iki damla kanada...
çünkü o yarayı açan bakmaya kıyamadığım o güldü...

Sevdiklerimizin yüreğimizde açtıkları yaralarda aslında
o gülün açtığı yara gibi değilmiydi...
İnce ve derin bir yara...
aslında çok önemsiz gibi görünse de her kımıldayışımızda
yüreğimizi inceden sızlatan yara...
Ama dostlarınız o yarayı açmadan önce
siz muhabbet dolu kokularını sineye çekmiştiniz...
zamanı, mekanı ve kalbinizi paylaşmıştınız...
yarayı açmadan önce siz onları kalbinize koymuştunuz...
kızabilirmiydiniz..kızamazdını z elbet...

Sevdiklerimizin açtıkları yaralarda o gülün açtığı yara gibi ince ve derin...
ama yarayı açmadan önce biz şükretmiştik,
kokusunu sinemize çekmiş, bakmaya kıyamamıştık..
dikenini unutmuşmuyduk...unutmuştuk tabi...
Ama biz gülümsemeliyiz yaraya...
belki süzülen iki damla kana da.. gülümsemeliyiz işte...

Çünkü o yarayı açmadan önce biz onu kalbimize koymuştuk ve sevmiştik...