Allah'ım,kötülere yardım et!!
Allah'ım,kötülere yardım et!!
http://www.payidar.net/blog/eklenti3...uk-gozyasi-jpg
Denizle köpekbalığı, toprakla yılan, yağmurla yıldırım, elmayla kurt hiç ayrılmadı birbirinden. Akreple yelkovanı birbirine bağlayan çivi düşmedikçe, el ele yürümeseler de yan yana yürümeye devam edecekler.
Pürüzsüz bir denize kendimizi bırakırken, bir köpekbalığı kuyruğu belirecek su yüzünde. Şeffaf bir bahçede çilek toplarken, bir yılan deliğinden başını çıkarıp çıngırağını çalacak, "Hasat bitti!" Kuraklık ellerimizi semaya çevirmişti. İşte yağmur! Fakat neden yıldırımla kol kola? Ey ağaçlar, rüzgârda ellerini çırpan sevinçle. Güneşin kıpkırmızı rozetler taktığı yakalarına. Neden elmalarınız kurtlu? Neden gölgeli güneşiniz? Soru işareti bir deniz feneri gibi dursa da kıyısında denizin, bir çapa gibi eşelese de toprağı, bir şemsiye gibi sarılsa da yağmura, bir çakı gibi kabuğunu soymaya başlasa da elmanın, sessizlik baltasını indirdi kelimenin boynuna. Cellat savruldu rüzgârından baltanın ve dil hapishanesinden bir mahkûm kaçtı: Şer. Baudelaire'in şiir ağacı kötülük çiçekleriyle doldu birden. Nietzsche, kaçan mahkûmu çiçeklerle karşıladı: "Gururla yükselen bir ağaç fırtınalardan bağışık kalabilir mi? Hınç, çekememezlik, inat, kuşku, duygusuzluk, açgözlülük ve zorbalık da hiçbir şeyin, hatta erdemin bile, bunlar olmasaydı alabildiğine gelişemeyeceği elverişli koşullar arasında yer almış değiller midir? Güçsüz karakterlileri öldüren zehir, güçlü karakterde olanları kuvvetlendirir. Bu yüzden zehir demezler ona." Ey kötülerden yaka silken iyiler! Kötülere ihtiyacınız var! Ey tablolarını yarım bırakmış ressamlar! Kontrast renklere sarılın!
- Sarılmak mı! Kötülere mi sarılacağız!
- Evet kötülere, kötülüğe değil!
- Peki kötülük nerede, kötüde değil mi?
- Şer yok. Varlık bütünüyle hayır.
- Ya pencerenin arkasındaki kem göz, ya gölü mayalayan zehir?
- Rollerini oynuyorlar.
- Kötülük oyunu mu bu!
- Oyun bitince kostümlerini çıkaracaklar.
- Neden bitmiyor oyun?
- Bitecek. Her canla buluşur ölüm.
Çıkarın kâğıtları! Kâğıt mı yok, avucunuza yazın. Sağ elinize "Hayır", sol elinize "Şer". Sonra açıp kollarınızı yürüyün telde. Çığlıklar kopsun mavi çadırda, cambazları kıskandırsın dengeniz. Sorun inanmıyorsanız Yunus'a, onun içinde Musa, onun içinde Firavun. Yürüyün o halde, geceyle gündüz yürüsün arkanızdan. Tuval tanıklık etsin. Siyah siyahlığını bilsin, beyaz beyazlığını. Fotoğraf çektirsin birlikte, yeryüzü hatırası. Hastalıkla şifa, ayla güneş, baharla kış. Flaşlar gözlerini alsın çocukların. Elleri mi? Alkışlasın kızarana kadar sizi. Sonbaharın elleri zaten kızıl. Ve zaten titrek, bir âyet yazıyor hüzünle yapraklarına: "Her can ölümü tadıcıdır. Bir imtihan olarak sizi iyilik ve kötülükle deneriz. Sonunda bize döndürüleceksiniz." (Enbiya, 35) Döndürülmek mi? Kimin ajandasında yazılı? Hem kim biliyor hayır görünenin şer olmadığını, şer görünenin hayır! Çıkarın kâğıtları! Kâğıt mı yok, avucunuza yazın!
- Bilginin şerlisi nedir?
- Uygulanmayan.
- Malın şerlisi?
- Günaha sokan.
- Sultanların şerlisi?
- Adil olmayan.
- İnsanların şerlisi?
- Halkı aldatan.
- Görüşlerin şerlisi.
- Hakk'a uymayan.
Hz. Ali soru ve cevapları aynı anda verdi. Herkes tam not alsın. Zerre miktarı hayır ve zerre miktarı şer hesaba katıldı. Denk alsın ayağını herkes. Hayır kulvarları yarışçıları bekliyor. Kötülükte yardımlaşmak da ne! Cehennem gözetliyor. Ne korkunç bir seyirci! Cennet gülümsüyor şeref tribününde. Ne güzel bir bekleyiş! Bazen bir sorudur taş, ayağa takılan. Bazen bir ip, yarışın sonunda değen göğse. Bazen bir günah, kulaç atan tövbeye. Bazen bir iyilik, yüzecekken dibi boylayan. Senin kayığın da su alıyor, maşrapanı elinden bırakma! Bir deniz altındaysa bir deniz içinde teknenin. Senin terazin de yalpalıyor. Bir dağ bir kefedeyse öbür dağ diğer kefede. Hem başparmağını çek dilinden kantarın. O ne söyleyeceğini bilir. Hangi kefeyi işaret edeceğini. Sen kötüleri parmakla gösteriyorsun demek, seni de gösteriyorlar. Bırak bedduayı, Gülistan'ın dervişi gibi dua et onlara: "Tanrım kötülere yardım et! İyilere zaten yardım etmişsin; iyi yaratmışsın onları."
Ali Ural
