Allah'ın mahşerde kullarıyla konuşması

420. Abdullah bin Mes'ud (r.a.) Resûîuîlahın (s.a.v.) şöyle buyurduğunu rivayet ediyor:
Allah dünyada iken çok mal ve evlat verdiği iki kulunu diriltti. Sonra bunlardan biriyle aralarında şu konuşma geçti:
"Ey filan oğlu filan!"
"Buyur ey Rabbim! Emrini yerine getirmekten mutluluk duyacağım."
"Sana çok mal ve çocuk vermedim mi?" »Evet, verdin Rabbim." "Verdiğim şeyleri ne yaptın?" "Fakirlik korkusuyla çocuğuma bıraktım."
"Senden sonra ne olduğunu buseydin az güler, çok ağlardın. Korktuğun şeyi [fakirliği] onlara verdim."
Diğer kul ile de Allah arasında şu konuşma geçer: "Ey filan oğlu filan!"
"Buyur ey Rabbim! Emrini yerine getirmekten mutluluk duyacağım."
"Sana çok mal ve çocuk vermedim mi?" "Evet, verdin Rabbim." "Verdiğim şeyleri ne yaptın?"
"Senin yolunda harcadım. Ölümümden sonra, çocuklarım hususunda Senin ihsanına güvendim."
"Senden sonra ne olduğunu buseydin çok güler, az ağlardın. Güvendiğin şeyi [ihsanımı] çocuklarına verdim."