Hani söz vermiştik
Alem-i Ervahta
“Belâ” demiştik “Elesti-kü bi Rabbiküm” sualine
Yaratıcı, rızk verici ve yegane kanun koyucu olarak Allah’tan başka ilah, önder olarakta onun Resulünden başkasını tanımayacaktık.
Hani söz vermiştik...
Hani söz vermiştik... Erkamın evinde
Hangi şart ve ortamda olursa olsun “ilai kelimetullah” misyonunu yürütecek
Musibetlerden yılmayacak, hiçbir tehditten korkmayacak
Gerekirse ölümlerin en güzeline talip olacaktık
Hani söz vermiştik... Akabe tepesinde
Kendimizi ve Ailemizi koruduğumuz gibi kanımızla, malımızla ve canımızla koruyacaktık Resulüllah’ı
Hani söz vermiştik... Akabe tepesinde
Doğru olan her şeyde Resule itaât edecektik
Rabbani davayı elden ele, gönülden gönüle, balçıkla sıvanmayan hakikat güneşini, cihadsız ve şahadetsiz bırakarak lekelemeyecektik.
Hani söz vermiştik... Medine’de
Hani söz vermiştik... dünya kardeşliğinin en güzel teşekkül etmeye başladığı Medine’de
Kıyamete kadar tüm müslümanlar kardeş olacaktı, ve bizler muhakkak ki “mü’minler kardeştir” ferman-ı ilahisine gönülden bağlanacak,
Vücudumuzun azaları gibi birbirimizin derdi ile dertlenip sevinçlerimize ortak olacak,
“Komşusu açken, tok yatan bizden değildir.” düsturuna Komşuluk bildirisine, kardeşliğin en ateşi olarak bakacaktık.
Hani söz vermiştik... Rıdvan’da
Başımızı kurutamayan ellerimizi kökünden kurutacaktık,
Nemlenmemiş bir gözü, yaralanmamış, çile çekmemiş bir bedeni Mevla’ya sunmayacaktık
Mücadelesiz ve vuslata özlemsiz geçen bir günü yaşanmamış kabul edip, doğarken nişanlandığımız ölümü, cihad masasında şehadet gömleğini giyerek nikahlanacağımız günün hasretiyle yanıp tutuşacaktık.
Hani söz vermiştik...
Ayaklarımızı vura vura Mekke’ye girerken, dinime namusuma göz diken zalimler tekrar iş başına gelirse, mukaddes beldelere Ebreheler tekrar saldırırsa, bizde kanatlanıp uçacak, mevlamızın ebabil kuşları olmaya talip olacaktık.
Hani söz vermiştik... Veda Hacc’ında Resulüllaha
Cahiliye adetlerini bir daha diriltmemek üzere kökünden kurutacaktık.
Miras bırakılan emanetlere sımsıkı sarılacak. Ahkam-ı Kuran-iyeyi tüm dünyaya hakim kılacaktık
Ahde vefa gösteremedik Allah’ım
Zihinlerdeki hatırasını çoktan silmiştik
Şehadet mi? Çok uzaktı bizden, tanımıyorduk onu
Sözcüklerimizden bile çıkarmıştık
Çile çekmeye yanaşmadık. Öyle eğildik, öyle eğildik ki doğrulacak ne bir belimiz, kaldıracak ne bir başımız kaldı
Utanıyoruz Allah’ım
Nemlenmemiş bir gözle, yara almamış bir bedenle huzuruna çıkmaya utanıyoruz
Ahde vefa gösteremedik Allah’ım
Bunu biliyoruz
Ama şunu da biliyoruz ki rahmet deryanda ufacık bir damlayız
Yüzümüz yerde ama Affet Allah’ım Affet
