GÜZ GÜLLERİ HÜZÜNLÜ
Hep yandı bu yüreğim sevdâlardan muzdârib,
Bal sandım sevdâları, zehirmiş bilemedim.
Unuttun virânede bıraktın beni gârib,
Hayalimden silsem de kalbimden silemedim.
Samanyolu’ndan gelip bulutları sermiştin,
Hasbahçeme girip de nice güller dermiştin.
Ay alası gözünden mutluluğu vermiştin,
İlk gözağrım sen oldun başka yâr dilemedim.
Çok muhabbet sonunda tez ayrılık getirir,
Sonbahar kapıdaymış, yaz’ı alır götürür.
Ölmeden mezârımda üzerlikler bitirir,
Görmez göze koymuşsun yâdına gelemedim.
Hasret denen çıkmaz yol takipde adım adım,
Sinemde büyütürken itinâyla budadım.
Madem ki gül diyerek gözyaşımla suladım,
Güz gülleri hüzünlü yoluna seremedim.
Korkarım ki son güne kalacaktır bu âhım,
Suçumu söyle bana neydi benim günâhım.
Aşkı senden öğrendim sendin benim dergâhım,
Yazdığım son mektubu ne yazık veremedim.
Yola giden kervanlar ızdırâblar yüklendi,
Ömürden düşen günler uç ucuna eklendi.
Vuslât denen erilmez boşuna mı beklendi,
Son gülüşümdün benim bir daha gülemedim.
Ablama hitaben böyle bir şiiri içimden geldi paylaşmak istedim selam ve dua ile
