Enbiyanın Duası

İmtihanı en iyi şekilde verir, zaten Rabbimiz: "Ey ateş! İbrahim'e karşı serin ve zararsız ol!" diye buyurmuştur. Sonra bir vakit gelir "Rabbim! Bana iyilerden olacak bir çocuk ver" diye yalvarır da, Rabbi ona yumuşak huylu bir oğlan müjdeler. İmtihanlar bitmez... Çocuğun "Ey babacığım! Ne ile emrolundunsa yap, Allah dilerse, sabredenlerden olduğumu göreceksin" dediği, babanın da tereddütsüz emri yerine getirmeye çabaladığı sınavdan her ikisi de mükâfatlandırılmış olarak çıkarlar. İbrahim'e selam olsun...

rabbic'alnî muqîmessalâtî vemin zurriyyetî
İbrahim
14:39-41. Kocamışken, bana İsmail ve İshak'ı veren Allah'a hamdolsun. Doğrusu Rabbim duaları işitendir. Rabbim, beni ve çocuklarımı namaz kılanlardan eyle. Rabbimiz, duamı kabul buyur. Rabbimiz, hesap görülecek günde, beni, anamı, babamı ve inananları bağışla.

Yakub, yüreği yanan ama acısını hep içinde saklayan, üzüntüsünden gözlerine ak düşen, o derin yalnızlığı ve hüznüyle ancak Rabbine yönelen sessiz ve mazlum bir nebidir. Her daim güzelce sabredenlerdendir. Çevresinde kimseler onu anlamaz. Hatta onu kınarlar, "Yusuf'u anıp durman seni bitkin düşürecek veya helâk olacaksın" derler. En güzel cevabı yine o verir.

innemâ eşkû bessî vehuznî ilallâh
Yakup
12:86. "Ben derdimi ve tasamı yalnız Allah'a açarım. Allah katından, sizin bilmediklerinizi bilirim" dedi.

Yusuf... Hem sîreten, hem de sûreten güzel nebi... İlkin rüyasında on bir yıldız, güneş ve ayın kendisine secde ettiklerini görür. Görür ya, sevgili babasının korktuğu da başına gelir: Tuzak kuracaklar hesaplarında hiç gecikmezler. Önce kuyuya atılır. Derken ucuz bir fiyata satılır. Sonra o iffetli, hikmet ve bilgi sahibi nebi günah işlemekten Allah'a sığınır da zindanları tercih eder. Gün gelir, devran döner memleketin hazineleri emrine verilir. Kardeşlerine de yardım eder. Gördüğü rüyasının çıktığı anda ise ancak Rabbi'ne yönelir.

teveffenî muslimen veelhiqnî bissâlihîn
Yusuf
12:101. Ey göklerin ve yerin yaradanı, dünya ve ahirette velim Sensin; canımı müslüman olarak al ve beni iyilere kat.

Bazen hayatta işler pek zorlaşır. Düğümler üstüste atıldıkça atılır. İnsan bilemez, hâline bir çözüm var mıdır, yok mudur? Varsa, hani nerededir? An gelir artık neyi istemesinin kendine hayredeceğini bile şaşırır. Artık bildiği tek bir cümlesi kalmıştır. Musa'nın o zor gününde, bir ağaç altında, kırılmış gönlüyle Rabb'ine yakardığı kelimelerle secdeye kapanır.

innî limâ enzelte ileyye min hayrin faqîr
Musa
28:16. "Rabbim, kendime yazık ettim, beni bağışla" dedi. Allah onu bağışladı.
28:24. ... Rabbim bana bahşedeceğin her hayra öylesine muhtacım ki...

Süleyman... Şükürde en önde gidenlerdendir. Bize dahi şükretmeyi "Doğrusu ben bu iyi malları, Rabbimi anmayı sağladıkları, için severim" deyip öğretendir. -Acaba hakkıyla öğrenenlerden olabiliyor muyuz?- Sonra, bir vakit Süleyman'ın cinlerden, insanlardan ve kuşlardan müteşekkil olan ordusu toplanır. Hep beraber giderlerken, karıncaların bulunduğu vadiye geldiklerinde bir karınca: "Ey karıncalar! Yuvalarınıza girin, Süleyman'ın ordusu farkına varmadan sizi ezmesin" der. Süleyman, onun sözüne hafifçe güler...

veedhilnî birahmetike fî 'ibâdikessâlihîn
Süleyman
27:19. Süleyman, onun sözüne hafifçe güldü ve: "Rabbim! Bana ve ana babama verdiğin nimete şükürde, hoşnut olacağın işi yapmakta beni muvaffak kıl. Rahmetinle, beni iyi kullarının arasına koy" dedi.

Zekeriya, Rabbine korkarak ve umarak, gönülden saygı duyarak yalvarır. Çünkü kendisinden sonra yerine geçecek yakınlarının iyi hareket etmeyeceklerinden korkar. Allah'tan kendisine ve Yakup oğullarına mirasçı olsun diye katından bir oğul bağışlamasını diler ve onun razı olunmuş kullardan olmasını ister. Allah da ona Yahya isminde bir oğul müjdeler. Bu durum, karısı kısır ve kendisi de son derece kocamışken olur. Çünkü bu O'na kolaydır. Nitekim Zekeriya yokken daha önce onu yaratmamış mıdır? Bu dua üzerine doğan oğula doğduğu günde, öleceği günde ve dirileceği günde selam olsun.

velem ekun bidu'âike rabbi şaqiyyâ
Zekeriya
21:89. Zekeriya da "Rabbim! Beni tek başıma bırakma, Sen varislerin en hayırlısısın" diye Rabbine nida etmişti.
19:4. "Rabbim! Gerçekten kemiklerim zayıfladı, saçlarım ağardı. Rabbim! Sana yalvarmakla şimdiye kadar bedbaht olup bir şeyden mahrum kalmadım."

veselâmun ‘alel-murselîn
velhamdu lillâhi rabbil-‘âlemîn