Ölü Hayvanlann Derileri

387- Züheyr b. Harb bize anlatarak dedi ki: Yakup b. İbrahim bize baba*sından, o Salih'ten, o İbni Şihâb'dan, o Ubeydullah b. Abdillah vasıtasıyla babası İbni Abbâs'tan (ra) şunu nakletti:
Allah Resulü (sav) Ölü bir koyun gördü ve "Derisinden faydalansanız ya!" buyurdu.
Oradakiler "Bu koyun ölü (leş)" dediler. Bunun üzerine şöyle bu*yurdu: "Ölü hayvanın ancak eti haram kılınmıştır.

Şerh

Bu hadis-i şerifin lafzî şerhi daha önce yapılmıştı.(Bkz. 164 no.lu hadis-i şerif)
Salih" b. Keysân'dır. ez-Zührî bu hadisten istidlalde bulunarak ölü hayvanın derisinden -tabaklanmış olsun veya olmasın- faydalanmanın caiz olduğu hükmüne var*mıştır. Fakat diğer sahih rivayetlerde tabaklama kaydı geçmektedir. Cumhu*run hücceti de budur. İmam Şafiî, bu genel hükümden köpek ve domuz ölü*lerini müstesna tutmuştur. İmam Ebû Yûsuf ve Dâvud ise hükmün umumi*yetinden dolayı hiçbir hayvanı müstesna tutmamışlardır.
Bazı âlimler ise farklı rivayetlerden hareketle sadece eti yenen ölü hay*vanların derilenden faydalanmayı caiz görmüşlerdir.

Hüküm

Hanefî mezhebine göre boğazlanmadan kendi kendine ölen hayvanın eti ve tabaklanmamış derisi pistir. Mâlikîlere göre murdar ölmüş hayvanın eti gibi derisi, kemiği ve sinirleri de temiz değildir. Kıl, yün ve tüyleri ise te*mizdir. Şâfiîlere göre, ölü hayvanın kıl, tüy, yün ve tırnakları dahil bütün cüzleri pistir.