Sana, bana ,vatanima, Ülkemin insanlarina dair

SANA, BANA ,VATANIMA, ÜLKEMIN INSANLARINA DAIR
”Telgrafin tellerini kursunlamali”
öyle degildi bu türkü bilirim.
Birde içime
-Her istasyonda duran sonra tekrar yürüyen-
Bir posta katari gibi simsiyah dumanlar dökerek
Bazan gelmesi beklenen bazan ansizin çikagelen
Haberler bilirim mektuplar bilirim.
Gamdan daglar kurmaliyim,
Kayalari kelimeler olan.
Kirk ikindi saymaliyim
Kirk gün hüzün bosaltan omuzlarima saçlarima
Saçlarinin akisini anar anmaz omuzlarindan
Bastan asagi islanmaliyim
Gam daglarina çikip naralar atmaliyim.
Içimde kaynayan bir mahser var
Bu mahser bir de annelerin kalbinde annelerin kalbinde kaynar
Çünkü onlar yün örerken kapi önlerinde
Yada çamasir sererken bahçelerde
Birden aliverirler kara haberini
Okul dönüsü bir trafik kazasinda
Can veren ogullarin.
Birde gencecik asiklarin yüreklerini bilirim
Bir dolmusta yorgun soförler için bestelenmis
Bir sarkidan bir kelime düsüverince içlerine
Karanlik sokaklarina dalarak sehirlerin
Beton apartmanlarin sagir duvarlarini yumruklayan
Yada melal denizi parklarin issiz yerlerinde
Örnegin Hint okyanusu gibi derin
Isyanin kapkara sularina dalan.
Nice aksamlar bilirim ki
Karanligini
Bir millet hastanesinde
Dokuz kisilik kadinlar kogusu koridorunda
Basini kalorifer borularina gömmüs
Beyaz giysilerinden uykular dökülen tabiplerden
Haber sormaya korkan
Genç kizlarin yüreginden almistir.
Birde baharlar bilirim
Apartman odalarinda büyüyen çocuklarin bilmedigi bilemeyecegi
Anadolu bozkirlarinda
Istanbul’dan çikip diyarbekire dogru tekerleri
Yamali asfaltlari bir agustos susuzlugu ile içen
Cesur otobüs pencerelerinden
Bilinçsiz bir bas kaymasi ile görülen
Evrensel kadinlarin iki büklüm çapa yaptiklari tarla kenarlarinda
Çiplak ayaklari yumusak topraklara batmis irgat çocuklarinin
Bir ellerinde bayat bir ekmegi kemirirken
Diger ellerinde sarkan yemyesil bir soganla gelen.
Yazlar bilirim memleketime özgü
Yigit köy delikanlilarinin
Incir çekirdegi meselelerle birbirlerini kursunladiklari
Birinin ölü dudaklarinda sizan kan daha kurumadan
Üstüne cehennem güneslerde gögermis mor sinekler konup kalkan
Digeri kan ter içinde yayla yollarinda
Mavzerini demirini alnina dayamis
Yüregi susuzluktan bunalan
Içinden mahpushane çesmeleri akan
Ansizin parlayan keklikleri jandarma baskini sanip
Apansiz silahina davranan
Nice delikanlilarin figüranlik yaptigi
Yazlar bilirim memleketime özgü.
Güzler bilirim ülkeme dair
Karsiliksiz kalmis bir sevda gibi gelir
Kalakalmis bir kiyida melül ve tenha
Kalbim gibi
Kaybolmus daracik ceplerinde elleri
Titreyen kenar mahalle çocuklari
Bir sicak somun için yalin kat bir don için
Dökülürler bulvarlara yapraklar gibi
Kadinlar bilirim ülkeme ait
Yürekleri Akdeniz gibi genis,solugu Afrika gibi sicak
Gögüsleri Çukurova gibi mümbit
Dag gibi otururlar evlerinde
Limanlar gemileri nasil beklerse
Öyle bekler erkeklerini
Yaslandin mi çinar gibidir onlar sardin mi umut gibi.
Isyan siirleri bilirim sonra
Kelimeler ki tank gibi geçer adamin yüreginden
Harfler harp düzeni almistir misralarinda
Kimi bir vurguncuyu gece rüyasinda yakalamistir
Kimi bir soygun sofrasinda isikli salonlarda
Hirsizin girtlagina tikanmistir
Müslüman yürekler bilirim daha
Kizdi mi cehennem kesilir sevdi mi cennet
Eller bilirim hasin hoyrat mert
Alinlar görmüsüm ki vatanimin cografyasidir
Her kirisigi sorulacak bir hesabi
Her çizgisi tarihten bir yapragi anlatir
Bütün bunlarin üstüne
Hepsinin üstüne sevda sözleri söylemeliyim
Vatanim milletim tüm insanlar kardeslerim
Sonra sen gelmelisin dilimin ucuna adin gelmeli
Adin kurtulustur ama söylememeliyim.
Cankusum, umudum, canim sevgilim.