HÂkİm davaciya affetmesİnİ teklİf eder

5320- Vail (r.a)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlullah (s.a.v)’in yanında şu olaya şahit oldum. Bir katili maktulun velisi urganla bağlı olarak Rasûlullah (s.a.v)’in huzuruna getirdi. Rasûlullah (s.a.v) maktulun velisine: “Onu affetmeyecek misin?” buyurdu. Adam: “Hayır” dedi. Rasûlullah (s.a.v): “Öyleyse diyet alırsın” dedi. Adam: “Hayır” dedi. Rasûlullah (s.a.v): “Öyleyse onu öldüreceksin” deyince adam: “Evet” dedi. Rasûlullah“Öyleyse onu götür” dedi. Adam katili götürüp giderken kendiliğinden döndü. Rasûlullah (s.a.v) ona seslenerek: “Onu affediyor musun?” dedi. Adam: “Hayır” dedi. Rasûlullah (s.a.v): “Öyleyse diyet alırsın” dedi. Adam yine: “Hayır” dedi. “Öyleyse onu öldüreceksin” deyince, adam: “Evet” dedi. Rasûlullah (s.a.v)’de: “Öyleyse onu götür” dedi. Bunun üzerine Rasûlullah (s.a.v) sözlerini şöyle sürdürdü: “Eğer sen onu affedersen hem kendi günahını hem de ölen kardeşinin günahını temizlemiş olursun.” Adam, katili bırakıverdi katil bağlı olduğu urganı sürüyerek çekip gitti. (Ebû Davud, Diyat: 3; Ebû Davud, Kasame: 10)