İhramda Bulunan Kimsenin Av Etinden Yiyemediği Haller

83. Sal) b. Cessame el-Leysî anlatıyor: Resûlullah'a (s.a.v.) bir yaban eşeği hediye etmiştim. O sırada Ebva'da (veya Veddan'da) bulunuyordu. Resûlullah (s.a.v.) hediyeyi kabul etmedi. Bunun üzerine üzüldüğümü görünce:
«— Asla kabul etmezlik yapmazdım, fakat biz ihramda*yız.» buyurdu.

84. Abdurrahman b. Amir b. Rebia'dan: Osman b. Affan'ı bir yaz günü Arc'da ihramlı bir vaziyette gördüm. Yüzünü kırmızı renkli yünden yapılmış, saçaklı bir örtüyle örtmüştü. Sonra ken*disine av eti getirildi. Arkadaşlarına:
«— Yiyiniz!» dedi. Onlar:
«— Sen yemiyor musun?» diye sordular. Osman (r.a.):
«— Ben sizin durumunuzda değilim. Bu av benim için avlan*mıştır» cevabını verdi.

85. Urve'den: Mü'minlerin annesi Aişe (r.a.), Urve'ye şöyle de*di: Yeğenim zaten on gece. Şüpheleniyorsan av etini yeme.
îmam Malik'e: «İhramda bulunan bir kimse için av yapılsa, ihramlı da bu avın kendisi için vurulduğunu bildiği halde ondan yese ne olur?» dendi. îmam Malik: «Avı kendisi vurmuş gibi ceza*landırılır» diye cevap verdi.
«ihramda bulunan birine ya av yapar yersin, ya da ölmüş hay*van eti yersin! diye zor kullanılırsa ne yapar?» sorusuna İmam Malik şu cevabı verir: «Ölü hayvanın etini yer. Çünkü Cenab-ı Allah hangi durumda olursa olsun ihramlının av eti yemesine ve av yakalamasına müsaade etmemiştir. Halbuki zaruret halinde ölü hayvan eti yemesine izin vermiştir.»
«îhramlının öldürdüğü veya kestiği av hayvanını ihramlı ol*sun, ihramsız olsun kimse yiyemez. Çünkü o, meşru bir şekilde ke*silmiş değildir. Bilerek veya bilmiyerek bu etten yemek haramdır. Av hayvanını vuran sonra da ondan yiyen kimseye avı vurup da yemeyen kimse gibi sadece bir kefaret gerekir.