Zamanı gelmedi mi?
(Asra yemin olsun ki insan gerçekten ziyandadır…Asr/ 1-2)
Doğduk, büyüdük ve yaradılışımız üzere döndürülüyoruz…ama vakit daralıyor ve kaçınılmaz bir sona doğru yaklaşıyoruz…
Her geçen gün, ötekini hızlıca kovalıyor. Durdurulması, ya da geriye akıtılması mümkün olmayan bir nehir gibi, zaman; ellerimizden su gibi akıp gidiyor.
Ta ki ahirette karşımıza “Gençliğini nerede tükettin, zamanını nerede harcadın?” sorusuyla, tüm dehşetiyle dikelene dek…
Peki ya her an ölüme daha çok yaklaşırken, topraklar üzerimize bir bir atılırken;
Zamanı gelmedi mi şaha kalkmanın? Allah için kılıç kuşanmanın? Zulmü ortadan kaldırıp ve fitneyi yeryüzüne boğmanın?
Zamanı gelmedi mi artık uyanmanın? Gafleti uykuya daldırmanın? Ayağına dolanan dünyayı, Ahiret karşılığı satmanın?
Zamanı gelmedi mi Allah’tan korkmanın? Takva ile azıklanmanın? Tüm şerleri bırakıp, iyilikte yarışır olmanın?
Zamanı gelmedi mi tağutları yıkmanın? Tevhidin sancaktarı olmanın? Şirkin pisliğinden sıyrılıp ve imanın tadına varmanın?
Zamanı gelmedi mi infakta bulunmanın? Ve eksiksiz artırmanın? Cimriliği emreden nefsini, cömertliğin lezzetiyle yıkmanın…
Zamanı gelmedi mi korkaklığı söküp atmanın? Cesareti kınından çıkarmanın…
Bahaneler girdabından kurtulup, ticareti karla kapatmanın?
Zamanı gelmedi mi sorumluluk almanın? Ve çağrıya kulak kabartmanın? İmanın
zirvesine uzanıp, ve Firdevs’in özlemiyle coşmanın?
Bir oyun ve eğlence, az bir geçimlik olan; Allah katında bir sineğin kanadı kadar dahi değeri olmayan dünya hayatından yüz çevirip; kalıcı olan, geçici olmayan ahiret hayatına hazırlık yapmanın?
Asıl derece ve mevkilerin takva ölçüsüyle belirleneceği, içinde hiçbir bıkkınlık olmayan; daha önce hiçbir gözün görmediği güzelliklere sahip olan yüksek cennetlerde sonsuz sevinçle yaşama arzusunda olmanın?
