Resulullah'ın (As) Gözleri Yaşardı

Enes'ten şöyle rivayet edilmiştir: "Resulullah (as), oğlu İbrahim'in yanına geldi, o vefat etmişti. Resulullah'ın (as) gözleri yaşardı, ağladı. Abdurrahman b. Avf, O'na hitaben, "Allah'ın peygamberi olduğun halde ağlıyor musun?" dedi. Resulullah (as), "ey İbn-i Avf, o (ağlamak ve gözyaşı) rahmettir" buyur*du. Konuşmasını şöyle sürdürdü: "Gözyaş akıtır, kalp hüzünlenir ve hizyal*nızca Rabbımızın hoşlandığı (razı olduğu) şeyleri söyleriz. Ey İbrahim! Biz senin (aramızdan) ayrılmandan üzüntü içindeyiz".
Bu hadisi Buharı ve kısmen de Müslim rivayet etmiştir.
Müslim'de şöyle geçmektedir: İbn-i Ebî Bekir b. Ebî Şeybe ve Züheyr b.
Harb şöyle dediler: Muhammed İbn-İ Ubeyd bize Yezid b. Keysan'dan, O E-bu Hazim'den, O da Ebu Hureyre'den alarak rivayet etti. Ebu Hureyre şöyle dedi: Resulullah (as) annesinin kabrini ziyaret etti. Kendisi ağladı, etrafında-kileri de ağlattı ve şöyle dedi: "Annemi affetmesi için Rabbtma dua edeyim diye izin istedim. Rabhım izin vermedi. Kabrini ziyaret etmek için izin iste*dim bana, izin verdi''.