Fatımanın Rasulullah'a Ağıt Yakması

1537) Enes şöyle anlattı:
Rasulullah'ın (s.a.v.) hastalığı ağırlaşmca, onu sıkıntı basmağa başladı. Fatmıa:
-Vay, babamın çektiği sıkıntıya! dedi. Rasulullah da (s.a.v.) ona:
- "Bugünden sonra, babanın sıkıntısı olmayacak" dedi. Rasulullah
(s.a v )-vefat edince Fatıma:
-Babacıgım! Rabb'inin davetine icabet eden babacığım! Mekanı Firdevs C nr.eti olan babacığım! Ey Cebrail'in ölüm haberini getirdiği
babacığını!
Rasulullah fs.a.v.) defnedilince:
-Enes! Rasulullah'm (s.a.v.) üzerine toprak saçmanıza gönlünüz nasıl razı olabildi? dedi.
1538) Hz. Ali şöyle anlattı:
Rasulullah (s.a.v.) vefat edince, Fatıma gelip kabrinin toprağından aldı"ve gözlemine sürdü. Ağlayarak şöyle dedi:
Ahmed'in toprağını koklayanın hali ne mi olur? Ömür boyu, güzel koku koklamamak.
Benim üzerime Öyle musibetler döküldü ki, onlar, gündüzlerin ü-zerine dökülseydi, gece olurlardı belki.
1539) Ata şöyle anlattı: Rasulullah (s.a.v.) şöyle dedi:
"Sizden birinizin başına bir felaket gelirse, benim başıma gelenleri hatırlasın. Çünkü onlar, musibetlerin en büyüklerindendir