1426) Ibn îshak, Asım Ibn Umer Ibn Katade'den rivayet etti:
Rasulullah'a (s.a.v.), içlerinde Âmir Ibnu't-Tufeyl, Erbed Ibn Kays ve Cebbar Ibn Sulmân'ın bulunduğu amir oğulları heyeti ^elfü. Bu üç kişi, Amir oğullarının reisleri ve cin fikirlileriydi. Kavmi, Amir'e; Müs*lüman ol, çünkü herkes müslüman oldu, dediler. O da: Vallahi, Araplar, ardıma düşünceye kadar uğraşmağa kendimce ahdettim. Artık, ben, Kureyş'in şu gencinin ardına düşebilir miyim hiç? dedi.
Erbed1 de şöyle dedi:
-Şu adamın yanına vardığımızda, ben karşısına geçer, onu lafa tu*tarım. Sen de kılıçla, onun işini bitirirsin.
Onlar Rasulullah'ın (s.a.v.) yanma gelip konuşmağa başladılar. Âmir'de Erbed1 den, emrettiğini yapmasını beklemeğe başladı. Erbed'in hiçbir şey yapmadığını görünce, Rasulullah'a (s.a.v.):
-Vallahi, süvarileri ve piyadeleri üzerine yığarım, dedi. O geri dönünce Rasulullah (s.a.v.):
- "Allah'ım! Âmir İbnu't-Tufeyl'e karşı beni koru" dedi. Amir, Erbed'e:
-Yazıklar olsun sana! Sana tavsiye ettiğim şey nerde kaldı? dedi. Oda:
-Vallahi, onun hakkında, bana emrettiğin şeyi yerine getirmeğe kaç defa davrandımsa, her defasında onunla arama sen girdin. Kılıçla sana mı vursaydım.
Böylece onlar memleketlerine gitmek üzere ayrıldılar.
Allah, yolda giderken, Âmır'in üzerine taun gönderdi ve onu ol*durdu. Erbed'e de bir yıldırım gönderdi Yıldırım onu yaktı.
1427) Âmir Ibnu't-Tufeyl'den rivayet edilmiştir: Rasulullah (s.a.v.), Amir'in oturması için bir minder getirtti ve:
- "Amir! Müslüman ol" dedi. Amir:
-Çöllerin halkını bana ver. Şehirlerin halkı da senin olsun dedi. Ra-sulullah (s.a.v.) onun teklifini kabul etmedi. Amir öfkelenerek kalktı ve:
-Vallahi, süvarileri ve piyadeleri üzerine yığanm ve her hurma a-ğacma bir tane*at bağlarım, dedi. Peygamber (s.a.v.) de şöyle dedi:
- "Canım elimde olan Allah'a yemin ederim ki, eğer o ve Amir o-ğulları Müslüman olmuş olsaydı, hakimiyeti hususunda Kureyş'i zorla*mış olurlardı." ,
Rasulullah (s.a.v.) ayrıca şu duayı yaptı:
- "Ey kavim! îman edin. Allah'ım! Amir .oğullarına hidayet ver. Amir İbnu't-Tufeyl'in belasını, bana bırakmadan ne ile ve nasıl dilersen, onun başımdan defet.
Amir yola çıktı. Onda, deve bezesi gibi bir beze çıktı. Şehirlere ait bir kadının evinde öldü. Ölmeden önce:
Ey ölüm! Çık karşıma, dedi. Koşarak ve gökyüzüne doğru zıplayarak:
Demek, benim gibi birisinde, deve bezesi gibi beze çıkacak ve Se-lul'lere ait bir kadının evinde Ölecek, dedi.
