Kişi kendi silahıyla da ölebilir mi?

3099- Seleme b. Ekva (r.a)’dan rivâyete göre, şöyle demiştir: Hayber savaşında kardeşim Rasûlullah (s.a.v) ile beraber düşmana karşı şiddetle savaştı, bu arada kılıcı geri dönerek kendisini öldürdü. Rasûlullah (s.a.v)’in ashabı onun hakkında tereddüd edip kendi silahıyla ölen birisi diyerek şehid olup olmadığı hakkında şüpheye düştüler. Seleme diyor ki: Rasûlullah (s.a.v), Hayber’den dönerken kendisine: “Ey Allah’ın Rasûlü! izin verirsen Sana recezli bir şiir söyleyeyim” dedim. Rasûlullah (s.a.v)’de izin verdi. Bu arada Ömer b. Hattab: “Ne söyleyeceğine iyi dikkat et” dedi. Ben de şu şiiri söyledim: “Vallahi eğer Allah istemeseydi biz hidayete eremezdik. Ne namaz kılabilir ne de sadaka verebilirdik.” Rasûlullah (s.a.v): “Doğru söyledin” buyurdu. Ben de şöyle devam ettim: “Allah’ım, bize sekinetini indir ve düşmanla karşılaştığımızda ayaklarımızı kaydırmâ. Müşrikler bize baş kaldırıp azgınlık ettiler.” Ben şiirimi söyleyip bitirince, “Bunları kim söyledi” diye sordu. Ben de: “Kardeşim söyledi” dedim. Bunun üzerine Rasûlullah (s.a.v): “Allah ona rahmet etsin” diye dua etti. Bunun üzerine ben: “Ey Allah’ın Rasûlü! halk kardeşime dua etmekten korkuyor ve kendi silahıyla ölen birisidir diyorlar” dedim. Bunun üzerine Rasûlullah (s.a.v): “Cihad edip mücahid olarak şehid oldu” buyurdu. İbn Şihab diyor ki: Seleme b. Ekva’ın bir oğluna bu durumu sordum, bana babasından yukarıdaki gibi nakletti sadece şu ilaveyi yaptı: “Halk ona namaz kılıp dua etmekten sakınıyor” dediğini de söyledi. Rasûlullah (s.a.v): “Onlar yalan söylüyorlar, cihad ederek düşmana karşı mücadele vererek şehid olarak öldü” buyurdu ve parmağıyla işaret ederek; “O’na iki defa ecir vardır” buyurdu. (Müslim, Cihad ve Siyer: 43; Ebû Davud, Cihad: 40)