Gelin kayaları söylencesi
Zamanın birinde Cehrilik yakınlarında ki ibr köyde güzeller güzeli bir kız yaşamaktadır.Kızın güzelliği dillere destan omuştur.Hergün bir çok delikanlı onu görmeye gelmektedir.Bir gören bir daha köyden ayırlmamaktadır.Gelenler arasında ağa oğulları beyler de vardır.Kıza ağırlığınca altınlar ,köşkler,sürüler teklif ederler.Ama kız hiçbirini kabul etmez.Kız yoksul bir delikanlıya gönül vermektedir.Ailesi bu sorunu çözmek için kızı bir an önce evlendirip sevdiğine vermek istemektedir.Kısa zamanda hazırlıklar yapılır,düğün kurulur.Haber her tarafa yayılır.Herkes hayret eder hele de kızın sevdiğine verilecek olması herkesi memnun eder.Bir ağa oğlu ise bunu bir türlü kendine yedirememektedir.Çok zengin olmasına rağmen kızı alamamaktadır.Öyle ise onu başkasına da yar etmemeye karar verir.Hemen haber gönderip düğünün durdurulmasını ve kızın kendisine verilmesini ister.Kızın babası ise zorla güzellik olamayacağını artık beyin de bu işi kabullenmesi gerektiğini söyler.Ağa oğlu büsbütün hiddetlenir ve gelin alayı köyden ayrılıp Cehrilik'in kuzey sırtlarına vardığında yolu keser.Alaydakilerin tümü öldürülür.Güzel kız olanları görünce durumun umutsuzluğunu kabullenir.Ellerini kaldırıp "Tanrım beni bu haydutların eline bırakma ya taş et ya kuş" diye yakarır.Sözü biter birmez de taş olur. O günden beri bukayacıklarda gelincik çiçekleri açar.Cehrilik yakınlarındaki keltepe'yi aşanlar boynu bükük kaya gelini ve hörgüçlü develeri andıran kaya dizisini görebilir.
Çamlık söylencesi
Yozgat'ta yaygın olan bir söylencede Çamalık söylencesi'dir.Söylenceye göre Çamlık'a ilk fidanı Aslı'nın peşinden diya diyar dolaşan Kerem dikmiştir.Yolu Yozgat yöresine düşen Kerem, Aslı'sını sormuş, bulamayınca da günümüzdeki Çamlık'ın yanına bir fidan dikmiş."Bu çamdan ne çamlar filiizlenir,koruluk olur; bizi söyler,bizi fısıldar" deyip yollara düşmüştür.
O gün bu gündür Çamlık, hafif bir yelde sevda türküleri söyler, içli ezgiler fısıldar. Günümüzde de Yozgatlılar'ın çalıp söyleyip eğlendikleri, dinlendikleri sevdalarını dile getirdikleri ezgilerini dillere döktükleri yerdir.
