Rasulullahın Gözlerinin Uyuyup Kalbinin Uyumadığı

Rasulullahın Gözlerinin Uyuyup Kalbinin Uyumadığı


1285) Hz. Aişe şunu anlattı: Ben:
-Ya Rasulallah! Vitiri kılmadan mı yatıyorsun? dedim. Rasulullah da (s.a.v.):
- "Aişe! Benim gözlerim uyur, kalbim uyumaz" dedi.
Birisi şöyle dese: Eğer onun uyuması, gözünü yumma ve duyma*mada bizim uyumamız gibiyse, uyuyup kalıp da namaza kalkamaması ve onu ancak üzerine doğan güneşin hararetinin uyandır-masındakı fark hangi yöndendir?
Ibn Akil buna şöyle cevap vermiştir:
Uyku iki şeyi ihtiva etmektedir.
Birincisi: Bedenin rahatlığı (dinlenmesi). Bu konuda o bizim gibidir.
İkincisi: Kalbin gafleti (dalgınlığı). Onun kalbi uyanıktı, rüyaya dalmazdı. Uyurken vahyi kabul ederdi. Uyanırken olduğu gibi işleri düşünürdü. Onun kalbi, uykudayken, kendisi için vazedilen (ortaya ko*nan) şeyden gafil olamazdı. O, Vahiy esnasında, kendinden geçerdi. Bu hal, ümmetinden bazılarının başına gelse abdesti bozulurdu. Halbuki o, bu haldeyken, kendini koruyan ve tabii hallerin üstünlüklerinden ve hades (pislik) mahreçlerinin gevşemesinden uzaktı. O, bu haldeyken, bir başka durumla bizim karşımızda değildir. Allah Teala, dilediği şeyi ona müyesser kılacaktır.
Rasulullah'm (s.a.v.) güneş doğuncaya kadar uyumasının iki izah yolu vardır:
Birincisi: Bununla, ibadet edilecek şey hakkında bir yol çizmek is*temektedir. Kişi unutabilir ve dalgın olabilir. Bu teyemmüm ibadetini göstermek için suyu yok edip teyemmüm etmesine benzer.
İkincisi: Bunun oluşu şundan dolayıdır. Hz. Peygamber'e has bir takım marifetlerin ortaya çıkıp onu zahir olan görevleri yerine getirme*sinden alıkoymasıdır. Çünkü bâtında bir takım meşgaleleri vardır. Ni*tekim kendisini sevgilisinin hatırası saran kimse şöyle demiştir:
Vallahi onu (sevgiliyi) hatırladjğımda yatsıyı iki rekat mı yoksa sekiz rekat mı kıldım bilemiyorum.
Kalbi meşgul eden şeyler, daima amel ve rükünleri bozarlar.