Oğlundan Başkasına: Ey Oğulcuğum, Demenin Cevazı ve Bunu Latife İçin Söylemenin Müste

31- (2151) Bize Muhammed b. Uheyb El-Guberî rivayet etti. (De*di ki) : Bize Ebû Avâne, Ebû Osman'dan, o da Enes b. Mâlik'den naklen rivayet etti. (Şöyle demiş) : Bana KesûlüIIah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) :
«Ey oğulcuğum!» diye hitab etti.

32- (2152) Bize Ebû Bekr b. Ebî Şeybe ile İbni Ebî Ömer rivayet ettiler. Lâfız İbni Ebî Ömer'indir. (Dediler ki) : Bize Yezid b. Harun, İs*mail b. Ebî Hâlid'den, o da Kays b. Ebî Hâzım'dan, o da Muğîre b. Şu'be'den naklen rivayet etti. (Şöyle demiş); Resûlüllah (SallallahüAleyhi veSellem)fe Deccal'i benden çok kimse sormamıştır. Bana şöyle buyur*dular :
«Ey oğulcuğum! Sen onun için niye yoruluyorsun. O sana asla zarc yerecek değildir.» Ben dedim ki : Onun beraberinde su nehirleri, ekme dağları olacağını söylüyorlar.
«O Allah'a bundan daha ehvendir.» buyurdular.

(...) Bize Ebû Bekr b. Ebî Şcybe ile İbni Nümeyr rivayet ettiler (Dediler ki) : Bize Veki' rivayet etti. H.
Bize Süreye b. Yûnus da rivayet etti. (Dedi ki) : Bize Hüşeym rİ-vâyet etti. H.
Bize İshâk b. İbrahim dahi rivayet etti. (Dedi ki) : Bize Cerîr haber verdi. H.
Bana Muhammed b. Kâfi' dahi rivayet etti. (Dedi ki) : Bize Ebû Üsâme rivayet etti. Bu râvilerin hepsi İshıâil'den bu isnadla rivayette bu*lunmuşlardır. Yalnız Yezid'in hadîsinden başka hiç birinin hadisinde Pey*gamber (Sallallahü Aleyhi ve Sellem)'ın Muğîre'ye ;
«Ey oğulcuğum!..» sözü yoktur.
«O Allah'a bundan daha ehvendir.1 cümlesinden murad onun Allah indinde bîr kıymeti yoktur ki, elinde böyle acaib garaib halketsin de*mektir.
Kitabımızın sonuna doğru görüleceği vecihle Deccal'ın bu gibi hâri*kalar gösteremiyeceğini bildiren hadîsler rivayet olunmuştur. Bu hadîs*ler bir kimsenin yaşça kendinden küçük olan birine oğlum, oğulcuğum, yavrucuğum gibi sözleri söyleyebileceğine delildir. Bu gibi sözlerden mu*rad lütuf ve şefkatdir. Başkasına oğlum diyen kimse şefkat ve merhamet hususunda sen benim oğlum yerindesin, demek ister. Nitekim ekseriya muhataba, kardeşim! diye hitab edilir. Bundan maksad da aynen öteki gibi şefkat ve merhamettir. Bu maksatla bu gibi kelimeleri söylemek müste-hab olur. Resûlüllah (Sallaitahü Aleyhi ve Sellem)'in Hz. Muğîre'ye:
«O sana asla zarar verecek değildir» şeklinde verdiği cevâp muci*zelerinden biridir.