SEÇİM
Çevresindekilerin çok sevdiği insanlardan biriydi. Keyfi her
zaman yerindeydi. Her zaman söyleyecek olumlu bir şey bulurdu. Hatta
bazen etrafındakileri çıldırtırdı bile. Bu adam, bu halde nasıl bu
kadar iyimser olabiliyor diye.Birisi nasıl olduğunu sorarsa "Bomba
gibiyim" diye yanıt verirdi hep, "Bomba gibiyim".
Jerry, bir doğal motivasyoncuydu.Yanında çalışanlardan biri o
gün kötü bir günündeyse, Jerry yanına koşar, duruma nasıl olumlu
bakılacağının anlatırdı. Bu tarzı fena halde düşündürüyordu beni.
Bir gün Jerry'e gittim. -"Anlayamıyorum" dedim; "nasıl oluyor da her
zaman, her koşulda bu kadar olumlu bir insan olabiliyorsun, nasıl
başarıyorsun bunu?"
-" Her sabah kalktığımda kendi kendime, Jerry, bugün iki
seçimin var.Havan ya iyi olacak ya kötü" derim "Havamın iyi olmasını
seçerim.Kötü bir şey olduğunda, yine iki seçimim var. Kurban olmak
ya da ders almak. Ben başıma gelen kötü şeylerden ders almayı
seçerim. Birisi bana bir şeylerden şikayete geldiğinde yine iki
seçimim var. Şikayetini kabul etmek ya da ona hayatin olumlu
yanlarını göstermek. Ben hayatin olumlu yanını seçerim. -"Yok
yahu"diye protesto ettim. " Bu kadar kolay yani" dedim. - "Evet
kolay" dedi Jerry. "Hayat seçimlerden ibarettir. Her durumda bir
seçim var. Sen her durumda nasıl davranacağını seçersin. Yani
sen,hayati nasıl yaşayacağını seçersin."
Jerry'nin sözleri beni oldukça etkiledi. Onu uzun yıllar
göremedim. Ama hayatımdaki talihsiz olaylara dövünmek yerine, seçim
yapmayı tercih ettiğimde hep onu hatırladım. Yıllar sonra Jerry'nin
basına çok tatsız bir olay geldi. Soygun için gelen hırsızlar,
paniğe kapılıp Jerry'i delik deşik etmişler.Ameliyatı 18 saat
sürmüş, haftalarca yoğun bakımda kalmış. Taburcu edildiğinde
kurşunların bazıları hala vücudundaymış. Ben Onu olaydan 6 ay sonra
gördüm.
-Nasılsın diye sorduğumda "bomba gibiyim" dedi. Bomba
gibi...-"Olay sırasında neler düşündün Jerry?" dedim.
-"Yerde yatarken iki seçimim var diye düşündüm; ya yaşamayı
seçecektim ya da ölümü. Ben yaşamayı seçtim" dedi.
-"Korkmadın mi, şuurunu kaybetmedin mi?"
-"Ambulansla gelen sağlık görevlileri harika insanlardı, bana
hep iyileşeceksin, merak etme dediler. Ama acil servisin
koridorlarında sedyemi hızla sürerlerken doktorların ve hemşirelerin
yüzündeki ifadeyi görünce ilk defa korktum. Bu gözler bana "Bu adam
ölmüş" diyordu. Bir şeyler yapmazsam biraz sonra ölü bir adam
olacaktım gerçekten."
-"Ne yaptın?" diye merakla sordum Jerry'e
-"Kocaman bir hemşire yanıma yaklaştı ve herhangi bir şeye
alerjim olup,olmadığını sordu. Evet diye yanıt verdim.
Var..Doktorlar ve hemşireler merakla sustular. Derin bir nefes
alarak kendimi toparladım ve bağırdım. "Benim kurşunlara alerjim
vaaar!" Doktorlar ve hemşireler gülmeye başladılar,tekrar
bağırdım... Ben yaşamayı seçtim. Beni bir canlı gibi ameliyat
edin,otopsi yapar gibi değil..."
Jerry sadece doktorların büyük ustalıkları sayesinde değil,
kendi olumlu tavrının büyük katkısı ile yaşadı. Yaşaması bana iyi
bir ders oldu. Her gün hayatimizi dolu dolu yaşamayı seçme şansımız
ve hakkimiz olduğunu ondan öğrendim ve her şeyin kendi seçimimize
bağlı olduğunu..
