Barla ek yüreğime

___Fatma Çeliktaş____

BARLA EK YÜREĞİME


Rabb’im! Bir sürgün yaşat kalbime her atışında tefekkür olan. Esaretin kimsesizliğin, garipliğin, zulmetin ağ gibi kuşattığı mekanlarda değil dünyadan, belki ahiretten bile vazgeçip karanlığı örmeye çalışan ellere “Allah yâr ise her yer yarar” nidaları attır dilime.

Dağların en yükseğine çıkar adımlarımı. Arayışlarım yüksek yerlerin doruk noktasında bir çam ağacı keşfetsin. Buluş heyecanım tepesine tırmansın. Ruhumun penceresinden temâşâ edeyim muhteşem nakışları. Başımı kaldırıp yırtılan perdeler arasından sebepleri ayağımın altına alıp ruhum mi’raçlara kanat çırpsın. Küçüklüğüm, acizliğim, kızaran yüzümü soksun yerin dibine. Kudretin gönülleri kamaştıran ziyâsı dile gelip “Allah yerlerin ve göklerin nurudur” söylesin.

Yemek yememekten kaynaklana; bütün idrak sahiplerinin açlığını hissedip midemde; taşların bağrında sıcak ekmek ikram eden KATRAN ağacı diksin teslimiyetim. Gece siyah örtülerini giyinip, yıldızlarla yaldızlanmış sema gülümserken, ellerimi duaya açarken, imanımın ve idrakimin lîsan-ı hâli dile gelip, “dua eden adam anlar ki birisi var, onun hâtırât-ı kalbini işitir, her şeye eli yetişir, her bir arzusunu yerine getirebilir. Aczine merhamet eder, fakrına medet eder.” desin kalbim.

Gördüklerimi anlatma sevdasının çatlak dudaklarına dağların avuçlarına doldurduğu bir EĞRİDİR içirsin susuzluğum.

Gül diyârında, kokusu kainatı saracak, solmayacak bir gül doğursun kalbî sancılarım. Meyveleri ışık olan bir ÇINAR, bir KATRAN, bir ÇAM dikilsin yüreğime. Direnişlerim başkaldırırken haykırsın “iman hem nurdur, hem kuvvettir. Hakiki imanı elde eden adam kainata meydan okuyabilir” diye.

Allah’ım kaç asırdır atılan fitne oklarına göğsünü kalkan yapan “bir BARLA ek” yüreğime. Tohumları BİR’e giden, toprağının üzerinde SÖZLER söylenen. Samedâni mektupları kainattaki bütün zîşuurlara okuyan bir MEKTÛBAT gönder kalp kutucuğuma. Gaflet karanlıklarımda bir ışık yak LEM’ALAR gibi ışıtsın iç dünyamı.

Niyazlarla dolu tatlı bir yakaza halinden uyanışın hüzün bulutları gözlerime hücum ederken, ağıtlar yaksın ayrılışlarım bir daha bir daha kavuşmak ümidiyle ...

Öyle bir mekan ki alem üstü alemdir; bu mekandan ayrılmak ızdıraptır, elemdir.


--------------------------------------------------------------------------------