Dindar talebelerin alay edilme

BİLHASSA ORTA VE LİSE MEKTEPLERİNDE DİNDAR TALEBELERİN ALAY EDİLME KORKUSUYLA MEYDANA GELEN EZİKLİĞİNİ NASIL TELAFÎ ETMELİYİZ?

Şu anda yaşadığımız böyle bir dünyada, bunu normal kabul etmek lâzım. Alay ve istihza etmek bize yakışmaz ve mü’minin işi değildir de ondan. Öteden beri alay ve istihza kâfirlerin vasfı olmuştur. Evet, alay ve istihza bir kâfir sıfatıdır. Kur’an-ı Kerim bir çok âyetinde onları bize bu sıfatlarıyla tanıtıyor: “Gemiyi yaparken, milletin inkârcı ileri gelenleri yanına uğradıkça onunla (Nuh) alay ederlerdi. O da: “Bizimle alay ediyorsunuz; ama biz de size mukabelede bulunacağız. Rezil edecek olan azabın kime geleceğini ve kime sürekli azabın ineceğini göreceksiniz.” dedi. (Hud, 11/38-39)

Kafirler “Rabbimiz bizi buradan (Cehennemden) çıkar, tekrar günaha dönersek, doğrusu zalimlerden olmuş oluruz.” derler. (Bunun üzerine Cenab-ı Hak onlara şöyle karşılık verir):

“Kesin sesinizi, benimle konuşmayın. Kullarımdan bir topluluk, (dünyada) “Rabbimiz îmân ettik, artık bizi bağışla, bize merhamet eyle, Sen merhamet edenlerin en merhametlisisin.” diyordu. Siz ise onları alay alıyordunuz. Bu yaptıklarınız size Beni anmayı unutturuyordu. Onlara hep gülüyordunuz. Sabretmelerine karşılık bugün onları mükâfatlandırdım. Doğrusu onlar kurtulanlardır”. (Mü’minun, 23/107-111)

“Günahkarlar, muhakkak (Dünyada) mü’minlere gülerlerdi. Yanlarından geçtiklerinde ise birbirlerine kaş-göz işareti yaparlardı. Taraftarlarına vardıklarında bununla eğlenirlerdi.” (Mutaffifin, 83/29-31)

Görüldüğü gibi istihza edip alaya almayı Kur’ân, bir kafir sıfatı olarak kaydediyor. Müslüman ise ne kimseyi alaya alır ne de istihza eder. Kâfirlerin istihzasına ise, Cenab-ı Hak mukabele edecektir. Onlar esasen alaya alınacak durumda bulunanın kim olduğunu, âhirette tam ma’nâsıyla görecek ve kendilerine bin nefrin edeceklerdir. Öyle ise şu kısacık dünyada mukabele-i bil misil yapmanın hiçbir mânâsı ve yararı yoktur. Zararı ise pek çoktur. Onun için bizler, onların davranışlarına onlar gibi karşılık veremeyiz. Mü’min oluşumuz, buna mânidir. Ve biz de böyle bir mâni oluştan hoşnut ve memnunuz.

Gelelim sorunun diğer şıkkına: Allah’a inanma ve O’nun karşısında kulluğunu ilan ve itiraf etme, dünyanın en büyük şeref madalyasını boyna takma demektir. Bu her zaman bizim için bir onur vesilesidir. Eğer caiz olsaydı biz bu durumumuzdan gurur duyacaktık.

Onlar bizim namazımızla yani miracımızla ve bizi Allah’a yaklaştıran en büyük vesile ile alay ediyorlar!.

Onlar bizim abdestimizle; yani bizim, havz-ı kevser yanında Allah Rasûlü tarafından tanınmamıza vesile bulunan en göz kamaştırıcı ışık tayflarıyla alay ediyorlar!.

Onlar bizim sarığımızla; yani insanların en şereflisi Hz.Muhammed (a.s.m.)’ın, mübârek başına koyduğu ve insana en az 27 kat sevap kazandıran ve erkeğin zineti olarak vasıflandırılan meleklere ait giysimizle alay ediyorlar!.

Bunların hiçbirisi alay edilecek meselelerden değildir. Aksine gıpta ile kabullenilecek uhrevî değerde şeylerdir.

Halbuki, Allah’ı inkarla hayvandan daha aşağı bir derekeye düşen insanın hali; evet, eğer alay edilecekse onunla edilmelidir. Sarhoş ve ayyaşlar, cemiyetin yüz karası kimselerdir; alay edilecekse onlarla edilmelidir.

Faizci, karaborsacı, monopolcü, ihtikarcı; ticari hayatın en yaman hırsızlarıdır; alay edilecekse onlarla edilmelidir.

Açık-saçıklık ve ahlâksızlığa gömülüp gidenler; iffet ve namuslarını pazara dökenlerdir, alay edilecekse onlarla edilmelidir.

Utanmazlığı alışkanlık haline getirip insanımıza telkin edenler ve neden utanılacağını, neden utanılmayacağını bilmediklerinden dolayı, dindar gençlerle alay ediyorlar. Ama bütün bunlara karşı onlara düşen “Ve iza merru billağvi merru kirâma” (Furkan, 25/72) esasına riâyet etmektir. Evet, onlar da, Kur’ân’ın tebcil ettiği bir cemaat olarak, o kendini bilmez, ne idüğü belirsizlerin yanından geçerken; âlicenabane, kerîmane tebessüm ederek geçmeli ve hakiki müslümanın gerçek ufkunu göstermelidirler. Alay eden kendi küçüklüğünü gösterirken, müslüman genç de ciddi, vakarlı ve tavrını hiç bozmadan, hâlâ da onların hidâyetini düşünen, böylece de Muhammedî bir yolda olduğunu gösteren bir eda ve bir üslupla kendine düşeni yapmalıdır. Çünkü sonunda herkes yaptığı şeylerle haşr ve neşr olacaktır. Bugün müslümanlarla alay edip gülenlere, o gün gülünecek; bugün alaya alınanlar ise, o gün Cenâb-ı Hakk’ın lütûf ve keremleriyle onurlandırılacaklardır. Şimşek gibi sıratı geçip, Firdevs cennetlerine de yine onlar ulaşacaktır.

Rabbim, bu türlü taarruz, istihza ve alaylara maruz kalan günümüzün inanmış delikanlılarını, Din-i Mübin-i İslâm’da sabit kadem eylesin! Yıldırmasın, usandırmasın, bıktırmasın, geriye döndürmesin, sarsmasın ve sonuna kadar bu işi götürmede kendilerine güç ve kuvvet ihsan eylesin! (Amin)