gül kapısında

Bu denge, bu âhenk, bu hâl, bu zaman;
Aşk ile can buldu bu arz, bu devran!..
Yine döner miydi her âlem her an?
Hakk’ı tesbih eden dil olmasaydı!..

Bir rahmet nefesi sinmiş toprağa;
Ben nasıl düşerim benden uzağa?..
Özüm, od olmazdı bu son ocağa;
Sonsuza bağlanan yol olmasaydı!..

Benim mi haddeden geçen her yürek;
Benim mi âh ile elenmiş emek?..
Ömür kıvrımında hep çiçek çiçek;
Gezmezdim, iksirim bal olmasaydı!..

Hangi can dayanır hasret âhına?..
Edeptir, renk katan nûr sabahına!..
Sözü hâl eyleyen gam dergâhına;
Girmezdim kapısı gül olmasaydı!..

Yâ Rab, nimetin mi gül kokan yağmur?
Sesinde umut var, yükünde huzur!..
Bu toprak bedende bir ilâhî nûr;
Her gün yanar mıydı, hâl olmasaydı?..

Bu aşk, tâ elest’te düştüğüm nârdı…
Gönül, can sırrında özge diyârdı!..
Bilmem, iki cihân neye yarardı;
Kulluk olmasaydı, kul olmasaydı?...