Yurda yenİ gelen bİr talebenİn İntİbÂki
Hz. Üstazımızın yurtlarına talebe olmak için gelen nasibli ve bahtiyar kimselerin, yurda intibakı ve buna yardımcı olmak mühim bir husustur. Zira insanın yeni bir muhîte intibakı zordur. Hele hele sevgi ve şevkate muhtaç bir yaşta, anne-babasından ve yuvasından ayrılan talebenin, yurda alışması hayli zordur. Hocalar bile yurda ilk girdikleri günleri hatırlayınca, neler anlatırlar. Ağlamıyanları çok azdır. Günlerce ağlayan, hatta kaç defa kaçanları vardır. Kaçıp da bir daha dönmeyenler zaten hesapta yok.
Yurdun ve talebeliğin ehemmiyetine inandığı halde, sadece intibak zorluğu yüzünden ayrılan pekçok talebe vardır. Belki nasibleri yoktu ama, onların nasipsizliği, bu hususta ihmali olan kimselerin mes’uliyetini ortadan kaldırmaz. Bu sebeple hocalar, yurda yeni gelen talebenin intibakı için bazı hasuslara dikkat etmelidir. Bunlardan bazılarını şöyle sıralayabiliriz:
a)Hocalar kendilerinin yurda ilk geldikleri günü unutmamalıdır.
b)Yeni gelen talebeye iyi bir rehber talebe vazifelendirilmelidir.
c)Yeni talebeler boş bırakılmamalı, mâkul ve faydalı şeylerle meşgul edilmelidir.
d)Yeni talebeler, eski ve yaramaz talebelerin zararlarından uzak tutulmalıdır.
e)Kendilerini kapana kısılmış gibi hissetmemeleri için, eğer istemezlerse yurtta zorla kalmayacakları ve gidebilecekleri söylenmeli, lüzumu halinde izin verilmeli, sonra alıştıkça izin normalleştirilmelidir.
f)İlk haftalar yurttaki nöbetlerden muaf tutulmalı, sonra da fazla sıkıştırılmadan, alıştıra alıştıra nöbet vazifesi verilmelidir. Yurtta yaptıkları nöbetin mana ve ehemmiyeti iyice anlatılmalıdır.
Bu hususlara riayet edilerek, ilk günleri ve haftaları atlattığı takdirde, daha sonra kovulsa da gitmeyecek hale gelecektir.
