Mallarınız daha sevgili ise

Mallarınız daha sevgili ise
07.06.2009

İman ile küfür birbirinin zıddı olduğu gibi, ahiret de, dünyanın zıddıdır. Ahireti kazanmak için, dünyayı yani haramları, günahları terk etmeli, İslamiyet’in emrettiği şeyleri yapabilmek için, bütün rahatı, zevkleri feda etmelidir. Eshab-ı kiram, İslamiyet’i yaymak için, mallarını, canlarını ortaya koydular. Ehl-i sünnet âlimleri de, gece-gündüz demeden, uyumayarak, dinlenmeyerek, istirahatlarını feda ederek, din bilgilerini topladılar, kitaplara yazdılar ve bizlere ulaştırdılar. Allahü teâlânın rızası yolunda mal verenlerin ve cihad edenlerin daha üstün olduklarını Kur’an-ı kerim haber vermektedir. Bunun için Eshab-ı kiram, her şeylerini bu yolda feda etmişlerdir. Tevbe Suresinin 25. âyet-i kerimesinde mealen; (Ya Muhammed; onlara de ki, eğer sizin babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, zevceleriniz, aşiretiniz, kazandığınız mallarınız, kesadından korktuğunuz ticaretiniz ve hoşnut olduğunuz meskenleriniz, Allahü teâlâdan, Resulünden ve Onun yoluna cihaddan sizlere daha sevgili ise, Allahü teâlânın hemen ve sonra gelecek olan büyük azabına hazır olunuz) buyurulmaktadır.

Bu sebeple Eshab-ı kiramın zenginlerinden olan hazret-i Osman, ne kadar serveti varsa hepsini, İslamiyet’i kuvvetlendirmek, yaymak, cenâb-ı Hakkın rızasını kazanmak için sarf etmiştir. Bir gün Peygamber efendimiz mescidde Eshab-ı kiramı Tebük Gazası için yardımda bulunmaya teşvik ediyordu. Hazret-i Osman ayağa kalkarak;

-Ya Resulallah! Allah yolunda yüz deve vermeyi üzerime aldım dedi. Resulullah efendimiz yardım için teşvike devam edince, hazret-i Osman tekrar ayağa kalkıp;

-Ya Resulallah! Allah yolunda yüz deve daha vermeyi üzerime aldım dedi. Resulullah efendimiz, minberden inerken; (Bundan sonra yapacağı şeylerden Osman’a hesab yoktur) buyurdular.

Peygamber efendimiz, Eshab-ı kiramı tekrar teşvik edince, hazret-i Osman;
-Ya Resulallah! Allah rızası için yüz deve daha vermeyi üzerime aldım dedi. Peygamber efendimiz de; (Tebük askerini donatan kişiye Cennet var!) buyurdu.

Bunun üzerine hazret-i Osman bin altın getirerek, Resulullah efendimizin önlerine koydular. Hazret-i Osman’ın bu yardımı üzerine Resulullah efendimiz; (Ey Allahım! Ben Osman’dan razıyım. Sen de razı ol) diye dua ettiler.

İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:
“En iyi kimse, kalbi dünyaya bağlı olmayan ve Allah sevgisi ile çarpandır. Dünya muhabbeti, günahların başıdır. Dünyayı sevmekten kurtulmak da, ibadetlerin başıdır. Çünkü Allahü teâlâ, dünyaya düşkün olmayı sevmez. Dünya ve dünyaya düşkün olanlar, melundur ve Allahü teâlânın merhametinden uzaktırlar. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Dünya melundur ve dünyada, Allah için yapılmayan her şey de melundur.)

Dünya demek, kalbi Allahü teâlâdan gafil eden, Onu unutturan, kalbe Allah’tan başkalarını getiren şeyler demektir. Allahü teâlâyı unutturan mallar, sebepler, mevkiler, şerefler hep dünya olur. Vennecm suresinin; (Bizi düşünmeyenlerden, bizden yüz çevirenlerden, sen de yüzünü çevir. Onları sevme!) mealindeki 29. âyeti, böyle olduğunu açıkça göstermektedir. İşte bu dünya, insanın can düşmanıdır. Bu dünyanın düşkünleri, hiç toparlanamaz, kendilerine gelemezler. Ahirette de, pişman olacaklar, çok acılarla karşılaşacaklar.

Dünyayı terk etmek demek, kalbin onu sevmemesi, ona düşkün olmaması, kıymet vermemesi demektir. Ona düşkün olmamak da, varlığı ile yokluğu müsavi olmaktır.”

Netice olarak, eğer bir kimse, malını seviyorsa, niçin bu malını mirasçılarına bırakıp gitmekte ve niçin o maldan ayrılmaktadır! Kişi, kendine merhamet etmeli, kendini de, bir vâris yerine koyup, hissesini, ahireti için ahiret yolunda harcamalıdır. Bunu da yapamayan, o malın zekatını vererek azabından kurtulmalıdır. Peygamber efendimizin buyurduğu gibi:
(Ey Ademoğlu! Benim malım, benim malım dersin. O maldan senin olan, yiyerek yok ettiğin, giyerek eskittiğin ve Allah için vererek, sonsuz yaşattığındır.)


alıntı