Yakîn Farkı

Bağdat çarşısı... Bakırcılar, kalaycılar, fırıncılar... Balıkçılar, baharatçılar, hurmacılar... Koyunlar, katırlar, kervanlar... İpekli kumaşlar, kıymetli taşlar, aksakallı tüccarlar... Her meşrep ve her meslekten bin çeşit insan. Deyinki arı kovanı, sesler, renkler, kokular...

İşte pazarın en cıvcıvlı anında kendini bilmezin biri geliyor İmam-ı âzam hazretlerinin yakasını tutuyor. Hem ağıza alınmayacak şeyler söylüyor, hem de hırpalıyor. Çarşı bir anda duruluyor, ortalıkta buz gibi bir hava esiyor. Olacak şey değil. Yüce velinin sevenleri donup kalıyorlar. Neden sonra içlerinden biri kıpırdıyor "Bakın hele şu edepsize " deyiverince kalabalık dalgalanıyor. Adam telâşla kaçmaya başlıyor ama önde İmam arkada talebeleri peşine takılıyorlar. Düşünün Bağdat çarşısında yüce velinin kovaladığı bir adam... Ardında kasaplar, çobanlar, arabacılar... Değnekler, satırlar, baltalar... Söyleyin kaçağın ne kadar şansı var?

Adam önceleri arayı açıyor ama çıkmaz bir sokağa girince duruyor ve ellerini kaldırıp teslim oluyor. Nefesi ciğerine sığmıyor, gözlerine dolu dolu bir korku oturuyor. Titrek bir sesle "Aman efendim" diyor, "ben ettim siz etmeyin." İmam-ı âzam hiddetli görünmüyor. Yumuşak bir sesle "Sana kimsenin bir şey edeceği yok evladım" diyor, "yalnız şunu bil ki hakkımı helal ettim."

-Peki beni bunun için mi kovaladınız?
-Evet.
-İyi ama niye?
-Bu basit bir hesap, mahşere kalmasın.
-Anlayamadım?

Mübarek acı acı gülüyor. "Bak yavrum" diyor, "o meydanın dehşetini bilseydin, davacı olarak bile çıkmak istemezdin tamam mı?" İmam yoluna, kalabalık işine dönüyor. Adam bir başına kala kalıyor.