İslam, kimsesiz, bakıma ve yardıma muhtaç olan çocuklara sahip çıkılmasını teşvik etmiştir. Ancak bir çocuğu geçek ana-babsıymıi gibi büyütüp, ona ana-baba dedirtmek. Onu aile ferleri arasına almak ve varis yapmak İslam da yoktur. Bu bir cahilliyet adetidir. Bu şekilde evlatlık Allah'ın hükmüne karşı çıkmak demektir.
"Muhammed içinizdeki adamlardan hiç birinin babası değildir" (Ahzab Suresi : 40 ) ayetiyle evlatlık yasaklanmıştır. Allah Resulü: "bilerek kendisini babasından başkasına nisbet eden kimseye cennet haramdır." buyurmuştur.
Alalh Resulu de ilk hanımı Hz.Hatice'nin kendisine hediye ettiği Zeyd-i evlatlık edinmişti. Bundan dolayı ona "Muhammed oplu Zeyd" denirdi. Sonra Cenab-ı Hak şu ayetle evlatlığı kaldırmıştır.
"Allah bir adamın içinde iki kalb yaratmadı. O evlatlıklarınızı öz oğullarınız gibi tanımadı. Bu, sizin ağızlarınızdaki sözünüzdür. Allah hakkı söyler ve o doğru yolu gösterir. Evlatlıklarınızı babalarına nisbetle çağırın. Bu, Allah indinde daha doğrudur. Eğer babalarının kim olduklarınmı bilmiyorsanız o halde dinde kardeşleriniz ve dostlarınızdır."(Ahzab Suresi : 4-5)
Bu ayet geldikten sonra Hz.Zeyd'e "Harise oğlu Zeyd" dendi. Evlatlık kaldırılınca evlatlığın mahremiyeti de kalmadı. Onunla ve yakınlarıyla evlenmekte İslami açıdan bir sakınca yoktur. Cenab-ı Hak bunun uygulamasını ilk önce Peygamberine yaptırmıştır. Allah Resulu evlatlığı Zeyd'in boşadığı Zeynep binti Cahş ile evlenmiştir. Kur'an şöyle buyurur:
"Madem ki Zeyd o kadından ilişiğini kesti, biz onu sana zevce yaptık. Ta ki evlatlıkların kendilerinden ilişiklerini kestikleri eşleri almakta müminler üzerine günah olmasın." (Ahzab Suresi : 37)
Evlatlıklar, soy açısından başka bir yakınlığa sahip değillerse tamamen yabancı kimseler gibidir. Bir kimse evlat edindiği erkek çocuğu kendi öz kızı ile evlendirebilir. Evlatlık kız ise onu, kendisine veya oğluna nikahlayabilir. Evlat edindiği oğlanın boşadığı karısını, iddeti dolduktan sonra, babalığı alabilir.
Rauf PEHLİVAN
