Hasret Kasîdesi

Âh nasıl sever gönül, O Nebiyy–i Zîşanı,
Bir kuş gibi çırpınır burada insanın cânı!

Âşıklık sözle olmaz, yürekte yara vardır,
Zaman mekân boyunca hiç dinmez ki hicrânı!

Ey yel, dalları oynat, hoş kokular al getir,
Bin zevk, bin neş'e verir, hayâl etmek bu ânı!

Şu gönlümün içinde bir gonca mekân tuttu,
Yâre kavuşmadıkça derdi bilmez dermânı!..

"Yâ esefâ!" demek var, Yakûb olanlar için,
Elim ermez bir şeye gurbet vurur kervanı!

A Yûsuf, Züleyhâ'nın köşküne kuruldun da,
Nil suları içerek yemektesin helvanı!

Dünya gam değirmeni, ben onu döndüren sel,
İstemem böyle yansın, ne dost, ne bir ihvânı!

O Nur–i Dilârâ'dan bana haberler getir,
Ey Sevgilinin kuşu, dalıma kur yuvanı!

Keşke sürebilseydim ben hâk–i pâyine yüz,
Çöl lâlesi bu canın belki diner figanı!..

Merhaba demez sabah, hiç bitmez şeb–i hicran,
Ah nice özlemişim, suyunu ve havanı!..

Bastığın topraklarda boy verir cennet gülü,
Ey Nebî, ne devlettir ben olsam bahçıvanı!..

Aşkın doyumsuz pınar, nazarın kalbe şifâ,
Sen Kerim'sin, Sen cömert, Sen seversin ihsânı!.

Künhüne ermek muhâl, vasfına yetmez kelâm,
Uğursuz iblislerin kâr etmez ki bühtanı!..


İnkârın kuyusunda yüzerken Ebû Cehil,
Taş dile gelip dedi: "Ey kör, Ahmed'i tanı!"

El sürdüğün her çiçek zaman boyu gülümser,
Ey âlemin övüncü, bu ne işve fidanı?..

Gözyaşı incilerin bin dünyaya bedeldir,
Melekler Arş'a taşır seherlerde duânı!.

İki cihanın Nuru, Seyidi Sensin elbet,
Her kim delil isterse işte "Levlâk" nişanı!..

Güzellik ilkbaharı kapına kurdu çadır,
"Cennetü'l–Bakî"ye al, bu gönlü perişanı!

Âlemin rahmetisin, cennetler Sana müştâk,
Kimin var böyle bahtı, kimin var böyle şânı?

Ey Allahın Resûlu, ey güzeller güzeli,
Aşkına râm eyledin nice cihangir hanı!

Hızır'ın hayat suyu, Kevser'inden bir katre,
Kimse değil bir Sensin, bu mülkün Süleyman'ı!.

Güzellik ve güzel huy Seninle kemâl buldu,
Deryalar gibi cömert Sende gönül cihanı!..

İsminin bereketi dudaklara tat verir,
Kim bir salât okusa Hak yağdırır gufrânı!

Yanağının güneşi âlemi süsleyen ay,
Necati'ye meded kıl, ey Nebîler Sultanı!..

Senin Gül Cemâline nice âşıklar var ki,
Hasret gazeli okur dudağının mercanı!.

Bu ayrılık derdine Lokman çâre bilmiyor,
Ömrümce dinmeyecek gönlümün feverânı!...



(Hazret–i Yakûb, Cenâb–ı Yûsuf'un Hasretinden "Yâ esefâ! Ey Yûsuf'un üstünde (titreyen) tasam, (gel, şimdi senin gelmen zamanıdır)" diye ayrılığın acısını dile getirmişti.) Şeb–i Hicran: Hicran gecesi. Gufran: Allah'ın af ve merhameti, bağışı. Feverân: Kaynayıp fışkırma, taşma.