Cimri de olmayalım, israf da etmeyelim…
İktisadın lügat manası, “amelde itidal”dir. Kast kelimesinden türetilmiştir. İstediğini iyi bilen, eğilip bükülmeden onu gerçekleştirmeye çalışan… İktisat, istenen şeyi iyi bilmek manasına geldiğine göre Müslüman’ın istediği de Allah’ın rızasını kazanmak olmalıdır.
İslamiyet, paraya, mala, sokağa, çarşıya, pazara müdahale eden bir dindir. Kur’an-ı Kerim’de, “Onlar harcadıkları vakit cimrilik de israf da etmezler.” buyrulmuştur. (İsra 29, Furkan 67)
Hayatta en zor şeylerden biri başkasına muhtaç olmaktır. Başkasına muhtaç olmamanın çarelerinden biri de tutumlu olmaktır. Yemede, giymede, gezmede…
Tuhaf bir durum var; insanlar en güzel yemekleri bol bol yiyorlar. Sonra da tedavi olmak için yediklerinden daha fazlasını ilaçlara veriyorlar. Pek çok baklava yedik, börek yedik, en güzel şekilde beslendik; onların hepsi gitti. Eskiden can boğazdan gelirdi; şimdi can boğazdan çıkıyor.
Tasarruf, geniş daireden dar daireye çekilirse tutumluluk olur. Para, kazanarak artırılamaz. Tutumlu kimse gelir gider dengesini iyi kurar. Gideri gelirinden azsa, o şahıs mal mülk sahibi olur inşallah. Peygamberlerden evliyalara, alimlere kadar tüm İslam büyüklerinin bütünü tutumlu kişilerdir. Çünkü tutumluluk hayatı kolaylaştırır, bereketlendirir.
Bugün iktisat, dünyanın en çok üzerinde durduğu bilim dalı… Çünkü iktisadın gücü olmazsa, koskoca devletin yapısı, sistemi, ekonomisi, her şeyi bozulur.
Maalesef modernizm ihtiyaçları artırdı. Evlerde bir tencere yemek pişmiyor, beş tencere yemek pişiyor.
“Vallahi para için değil”(!) “Gayemiz hizmettir, para istemez”(!) “Dünya işine dalmamak gerek”(!) “Kefenin cebi yok”(!)
Bunlar Asr-ı Saadet’i anlamayan Müslümanların ifadeleridir. Başta Peygamberimiz olmak üzere sahabenin bütünü Müslümanca bir hayat yaşamışlar. Helal kazanmak ve helale para harcamakta o kadar ileri gitmişler ki, Hazreti Ömer zamanında zekat verecek fakir bulamamışlar, kalplerini kazanmak için gayrimüslimlere zekat vermişler. Biz de gayrimüslimden para alacak duruma düştük…
İnsanlar şerefini, izzetini eşyadan alıyorsa onları kötü günler bekliyor demektir. Müslüman’ın şerefi de, izzeti de ilminde ve ahlakındadır. Mobilyası pahalı olan itibar görüyorsa, o toplum yıkılma yolundadır. Herkes imkanları nispetinde hayatını tanzim etmeyi bilmelidir. Eşyayla övünmek, eşyayla mutlu olmak İslam’a aykırıdır. Bu hatalı yaşayış, fakir zengin ayrımını doğurdu. Devletler, milletler savaşı bitti, tabaka-i beşer savaşları başlıyor.
“Bir şey, bütünüyle elde edilemezse bütün bütün de terk edilemez” sırrınca, İslam nizamı içinde bulunmayan kimseler, en azından kendi şahıslarında özel hayatlarında İslam iktisadını yaşayabilirler.
Modaya tabi olmak, eşyadan huzur beklemek, rahata düşkünlük; bunlar hastalıktır. Bir insan kendini idare edemezse, başkasını nasıl idare etsin?
Ne garip bir hal içine düştük; Peygamber’i müdafaa edenler, Peygamber’e tabi olmuyor…
