Dünyalık ile böbürlenen her insanın sonu hüsran olmuştur
Dünyalık ile böbürlenen her insanın sonu hüsran olmuştur. Çünkü sevdiği her
şey dünya ile beraber zeval bulur.
Yaratılışı ilâhi muhabbet ile yoğrulan insan, sevgili olanı unutup dünyaya
müptela olunca, dünyadaki sevdiklerinin kendisinden ayrılmasıyla her
seferinde elem ve hüsrana düşer. Halbuki insan kalbi dünya için değil, Allah
için yaratılmıştır.
Dünyanın aldatıcı hayatı, Allah’a, Allah dostlarına ve kendisine inanıp
kanan insanlara düşmandır. Allah’a düşmanlığı, O’na giden yolları kapatması
iledir. Cazibesiyle Allah’ın kullarına azamet-i ilâhiyeyi unutturur,
insanları kandırıp kulluktan uzaklaştırır. Dünyanın fani, ahiretin baki
olduğunu bilen Allah dostları ise, onun cazibesine kanmamakla Allah’a
yakınlık kazanırlar.
Dünyaya kanmamak, Allah katında dünyanın hükmünün ne olduğunun bilinmesine
bağlıdır. Allah Tealâ “Onlar ahirete karşılık dünya hayatını satın
almışlardır. Bu alışverişlerinden dolayı kendilerinden azap kaldırılıp
hafifletilmez ve onlara yardım da edilmez.” (Bakara, 86) buyurarak, ahiret
hayatını unutup dünyaya kanmanın elim bir sonuca yol açacağını bildirmiştir.
Şu dünyanın yaratılış hikmetini, ilm-i ilâhiyedeki hali ile insan
nazarındaki durumunu çok iyi bilmek lazım gelir. Türlü zillet ve üzüntüye
düşen insanlar, “Ah bu dünya beni kandırdı, bütün emellerimi söndürdü!” gibi
sözlerle karşılığını bulamadıkları arzuları için dünyaya kızarlar; bir
yandan da yine ondan talep etmeye devam ederek hüsrana uğrarlar. Halbuki
Allah dostları dünyaya hiç rağbet etmeyip, ancak gerektiğinde kendisinden
istifade ederek, onu ahiret sermayesi yaparlar.
Rasul-i Ekrem s.a.v. Efendimiz, pek çok hadis-i şerifinde dünyayı zemmetmiş,
onunla meşguliyetimizin Allah’ı unutmamıza sebep olmaması lazım geldiğini
duyurmuş, dünyaya meyledip Allah’ı unutanın ahirette zelil ve perişan
olacağını beyan buyurmuşlardır.
Rasulullah s.a.v. Efendimiz, ölmüş bir koyunun yanından geçerken
sahabilere:
- “Gördüğünüz şu koyun ölüsünün, sahibi nezdindeki kıymeti nedir?” diye
sordu. Cevap verdiler:
- “Hiçbir kıymeti olmadığı için buraya atılmıştır.”
Bu cevap üzerine Efendimiz şöyle buyurdu.
- “Varlığım kudret elinde olan Allah’a yemin ederim ki, dünyanın Allah
katındaki kıymeti, ölü bir koyunun sahibi yanındaki kıymetinden daha çok
değildir. Eğer dünyanın Allah katında sivrisinek kanadı kadar kıymeti
olsaydı, kâfirlere bir yudum su bile içirmezdi.”
“Dünya inkârcının cenneti, müminin cehennemidir.” hükmünce, dünya inkârcıya
göre bütün lezzetlerin kaynağıdır. Ahirette çok şiddetli azap göreceğinden,
dünya onlar için cennettir. Mümin için ise dünyadaki bütün nimetler ahiret
nimetleri yanında pek kıymetsiz olduğundan, dünya cehennem mesabesindedir.
Nasıl ki zindana kimse itibar etmezse, müminin dünyaya itibarı da o kadar
olmalıdır. Rasulullah s.a.v.: “Dünyada Allah için olanlar müstesna her şey
mel’undur.” ve “Dünyayı seven ahiretine zarar verir. Ahireti seven dünyaya
zarar verir. Kâmil o kimsedir ki, ikisini birden hoşnut etmeye çalışmaz.”
buyurmuşlardır.
Onun için evliya-yı izam, ilmiyle âmil olan ulema-yı kiram, bir ellerine
dünyayı diğer ellerine ukbayı almışlar; dünyanın bir boncuk ahiretin ise
inci misali olduğunu gördüklerinde dünya boncuğunu bırakıvermişlerdir.
“Siz baki olanı fani üzerine, ahireti dünya üzerine tercih ediniz.” emri
gereğince mümin için öncelik ahirettir. Bu yolda başarı elde eden mümine,
dünya da, dünya ehli de hiçbir zarar veremez.
Semerkand Dergisi
Mehmet ILDIRAR
