Sahabeyi Düşünüyorum

Rahman ve Rahim Allah'ın adıyla.. Sahabeyi düşünüyorum... Onlardaki iman esaslarının sadeliğini...


Onların, ilk kaynakta bulanık suya rastlamadan kana kana içtiklerini... Onlarn, "Hayırı, senin içtiğin gerçek su değil." sözünü hiç duymadan yaşadıklarını... Onların, birbirlerini sadece Kur'an ve sünnetten sorumlu tuttuklarını... Onların, insanlar? sadece Allah'a davet ettiklerini... Onların, birbirlerini kardeş ilan etmelerinde sadece Kur'an ve sünnete dayandıklarını... Onların, birbirlerini kardeş görmeleri için, Kur'an ve sünnete iman etmiş olmalarının yeterli oluğunu...

Şimdi bizi düşünüyorum.

Sadece Kur'an ve sünnete iman etmemiz ve bu vesile ile birbirimizi karde? görmemiz yetmiyor. Kur'an ve sünnete ilaveten o kadar çok detaylara inanmam?z gerekiyor ki, bir ömrü o sonradan ç?kan detaylar? ö?renmeye versek, yine de yeti?emeyiz.

Bizdeki iman esasları, onlarla kıyasladığımızda, öylesine zorlaştırılmıış ki, her gruba, her rejime göre farklı din anlayışları beklenmiş bizden; ve onlar?n iman modelleri, bizi darboğaza getirmiş. Biz, ilk kaynaktan kana kana içmeye eğiliyoruz, bakıyoruz ki, ensemizde binlerce el var. "sen, ilk kaynaktan içemezsin, öyle kolayına gitmek var mış diyorlar. "Hayır! beni engellemeyin, ben Allah'ın gönderdii dinden yudumlamak istiyorum." dediğimizde "Senin ayağın kaymış, sen sapıtmışsın." diyorlar.

Sahabeyi düşünüyorum, imreniyorum onlaron iman edişlerine... katığıksız... Kardeşlik ilanlarını Allah'tan aldıklarının bilincindeler.

Bizi düşünüyorum, Kur'an ve sünnete iman ediyoruz, yetmiyor. Sahabeye imanımız isteniyor. inandığımızı, ama sahabeden hiçbirini peygamber gibi görmediğimizi, bu bilinçle sahabeyi sevdiğimizi söylüyoruz, yetmiyor. Tabiine imanımız isteniyor. Tabiinden ehl-i takvaya inandığımızı, ama onları sahabe gibi göremeyeceğimizi söylüyoruz, yetmiyor. Mezheplere iman etmemiz isteniyor. Mezheplere inandığımızı, ama mezhepleri din ile aynı görmediğimizi, dinin hatasız olduğunu, ama mezheplerin hata yapabileceğini, biz bu bilinçle mezheplerin ıslam'a uygun olan yönlerini aldığımızı söylüyoruz, yetmiyor. Bu defa tarikata iman etmemiz isteniyor. Biz de, ıslam'a uygun olmayan sahte veya hatalar içinde olan tarikatlara değil islam'a göre giden tarikatlara duacı olduğumuzu -ama Allah'ı sever gibi, hiç kimseyi sevmemek şartıyla duacı olduğumuzu- söylüyoruz, yetmiyor. O tarikatın kurucusunun ve o kurucudan el alanın, o el alandan da el alanının... böylece 15-20 tabakanın ismini zikrederek onların ölüyken bile dirilere yardımcı olabileceğine imanımız isteniyor. Yetmiyor, eğer bulunduğunuz yerde beş tarikat varsa, siz de birine başlıysanız, diğer dört tarikat mensupları indinde yine kardeş olamıyorsunuz. Hatta aynı tarikatın, on kolundan birine başlı olmanız halinde, diğer dokuz koldan yine geçer not alamıyorsunuz, onlara kardeş olamıyorsunuz.

Eğer, İstanbul'da oturuyorsanız, İstanbul'da bir şeyhe bağlıysanız, başka şehre gittiğinizde, orada ne kadar müslüman olursa olsun, yalnız kalıyorsunuz.

Meclislerde, herkes -şuurlu olanları kastetmiyorum - balık avına çıkar gibi, kendi kapısına av peşine düşüyor. Kendi tarikatına davet etmekten zevk aldığı kadar İslam'a davet etmekten zevk almıyor; ıslam'dan çok, baılğ olduğu tarikatın Allah'tan çok, bağlı olduğu şeyhin, peygamberden çok, şeyhin etrafındaki babaları veya anaları anıyor... Ayetlerin dediğinden farklı, uydurma kerametler anlatıyor. (Keramet haktır; ancak bazılarınca, keramet sakız haline dönüştürülüyor.) Aynı insan yurt dışına çıktığında hepten şok oluyor, sudan çıkan balığın şaşkınlığını yaşıyor.

Sahabe ne kadar rahatmış öyle; gittiği her yerde yalnızca inanmak zorunda olduğu Kur'an ve sünnete uyarmış. ne güzel, ne dinlendirici yöntemle baş başa imişler.

Eskiden- ve günümüzde de- bazı şeyhler Ashab yolundan gitmişler. Kendilerini ilah gibi göstermemişler.

Allah, peygamberine "Ben, gaybı bilmem de.." derken, onlar, gaybı biliyor havasına girmemişler. Öğrencilerini, ayet ve hadislerle yetiştirmişler. "kim hangi tarikattan olursa olsun, Eğer tarikatlarında şirk yoksa- onlar sizin kardeşlerinizdir, iki insanın kardeş olduğunu eyhler, mezhepler, partiler değil, ayet bildirmiştir." demi?ler.

Özetlersek;

Günümüz insanı, bilinçsiz ellere düşerse, yorucu bir dini anlayışıla karşılaştırılıyor. Ve bir türlü, sahabe hayatındaki gibi, Kur'an ve sünnetin takdim ettiği kardeşlik ile karşılaşamıyor.

Burnumda tütüyor o kardeşlik, ayetlerin ışığı ile birbirine başlılık. "Birinin ayağına diken batarsa..." Geçtik bunları, ayağımıza diken değil, kalbimize hançer batıyor, ama onlar gibi inanmamışsak, Kur'an ve sünnet kaynaklıysa inancımz, tarafımıza bile bakmıyorlar.

Ey Rabbimiz!

Bize, Kur'an ve sünnet ışığında gidecek, sevdiklerini senin için sevecek, sevmediklerini de senin için sevmeyecek kardeşler ver. Verdiklerinin de kıymetini bildir ve sayılarını artır. Biz de, o kardeşliği kana kana tadalım Allah'ım! Amin... Amin...