“Gül bitirmek için toprak olmalı, insan yetiştirmek için yine toprak olmalı; cennete ehilolmak için yine toprak olmalı.
Toprak olmak istiyorum Allahım!..
İnsanlar beni gördükleri zaman topraktan gelip yine toprağa gideceklerini hatırlasınlar.., Her gidişin Sana olduğunu bilsinler....
Güller bitsin üzerimde ve yükselsinler göğe doğru. Bülbüller, varlığıma şükrederek şakısınlar seher vakitleri, güllerin koynundan güne merhaba derken... Sevgi için...
Toprak olmak istiyorum Allah’ım!..
Bir ağaç kollannı sana doğru açsın benden, dua ederken kollarım olsun...
Sonbaharda sarı yapraklar süzülerek düşsün üzerime; benimle toprak olmak için, benimle ben olmak için..
Toprak olmak istiyorum Allah’ım!...
Kışın kar örtsün üzerimi, yalnız kalayım kendimle...
Sonra içime ilham ettiğin kardelenlerle sana doğru yöneleyim... (Ki duruşum da sana doğrudur. Kardelenlerim baharı müjdelesin insanlara... Umut için...
Toprak olmak istiyorum Allah’ım!...
Baharda.., bülbülsüz gül olur mu hiç; “bülbül” için, bahar gelir mi yağmursuz; “yağmur” için, yağmur yağar mı duasız; dua için ve hiçbir şey olmaz rızansız:”Rızan” için...
………..
Toprak olmak istiyorum Allah’ım!...
Bir söğüt fidanı dursun ilkin üzerimde... Sonra söğüt fidanının duası bir küçük ağaççık... Ve birgün söğüdümün gölgesinde dinlensin dünya...Ve bir millet uyansın: utangaç, başıj yerde, gönlü fezanın derinliklerinde bir söğüdün!.. Gölgesinde senin davan için... Davan ki, davamdır...
Toprak olmak istiyorum Allah’ım!..
Yanımda Kevserler aksın şıril şırıl!.Ben de Kevser selinde coşmuş ve sana doğru yönelmiş bir avuç toprak... Cennet’inde...
