Cüneyd-i Bağdadî ordu ile bir sefere katılmıştı. Sefer sırasında ordu kumandanı ona mücahitlere dağıtılmak üzere gönüllülerce hibe edilmiş bazı eşyalar gönderdi. O da bu eşyaları kabul edip, asker ve gazilerin muhtaçlarına dağıttı. Fakat Cüneyd-i Bağdadi'nin içini bir kınamadır aldı. Bir gün öğle namazını kıldıktan sonra oturup; "Niçin o şeyleri kabul ettim ve dağıttım? Nefsimi kendinden bir şey dağıtıyormuş gibi göstererek gururlandırmış; mücahitleri de cihad esnasında eşyaya boğarak şımartmış olmayayım!" diye kendi kendini kınamaya başladı.
O sırada uykusu geldi ve uyudu.
Rüyasında, kendisine çok süslü bir takım köşkler gösterildi.
"Bunlar kimin?" diye sordu.
"Gazilere dağıtılan eşya sahiplerinin" denildi.
O anda Hazret-i Cüneyd'in içinden: "Acep bana da bir şey var mı?" diye geçmişti ki, derhal ona, köşklerin en güzeli ve en büyüğü gösterildi ve: "İşte bu senindir." denildi.
Hazret-i Cüneyd: "Bana neden daha güzeli ve daha büyüğü verildi?" diye sorunca, denildi ki: "Onlar mallarını sevap bekleyerek verdiler. Sen ise, o malı kabul etmekle yanlış bir iş yapmaktan korkarak, nefsini sigaya ve hesaba çekerek dağıttın. nefsini sigaya çekenleri sever. İşte nefsini hesaba çekmenden dolayı sana daha güzel bir köşk verildi.
