Kurban Olduğum..
Kalbin yüreğimin ışığıyla bulmaya çalıştım yolunda
Her dilimden dökülen ismimi anışlarımda parçaladım yüreğimi…
Ümmetin olmak istedim yarasulallah
Canımı feda etmek istedim rabbimin uğruna ümmetim senin gibi…
Bıraktığın ayak izlerinden gitmek istedim en emin olan
Ama olmadı…
İstemelerimde kaldı..
Kendimden aciz kaldım
İstemediğim halde üşengeçliğime yenik düştüm
İrademi onun eline bıraktım
Ama ümmetliğinden, gitmek kovulmak istemedim
Yüzsüzce…
Hala beni unutma istedim
Ona uymama rağmen beni de sevdiğin kullarından eyle istedim
Habibim beni de selamla istedim
Oysa gönlümde en güzel açan güldün rasulallah
En çok ismini andığımdan
Gönlümün en güzel açan çiçeği
Gecemin aydınlığı
Susayışlarıma devasın habibim
Ne zaman gönlümün gülü gelse aklıma
Ne zaman sana sadece ihtiyacım olduğu için aklıma gelsen…
Kahroluyorum habibim
Sen geliyorsun aklıma sonra huzurunda ne yapacağım geliyor aklıma…
Yaptıklarıma karşı ağlamayışlarıma karşı huzurunda gülemeyecek olmam geliyor …
Gönlümün tek açan gülü “Muhammed”rasulallah
Aklıma geldiğinde seni görebilme korkusu diniyor gönlüme
Ya seni görürde korkarsam habibim
Arkamı döndüğümde bana bakarsan
Gönlümün gülü rüyalarıma gelirse ya;
Gözlerine bakamasam
Ne yapacağım
Sana ne diyeceğim senin ümmetin olarak ne diyeceğim…
Gönlümün gülü..
Beni affedebilecek misin?
