Halil İbrahim Sofrası
En küçüğü ben idim dokuz evladın,
Peşi sıra koşardım canım babamın,
Bazan dönüp derdi, bak evladım;
Tenezzül etmeyin üç günlük dünyada harama,
Ayrılmayın Hak tan sakın uymayın şeytana,
Aç koymaz Yaratan bunu böyle bilesiniz,
Arayın rızkınızı kormayın,açlıktan ölmezsiniz.
Helal mal damla damla hasıl olur,
Haram ise iner sağanak halinde,
Daima muhtaç olanları düşünün,
Şayet zengin olursanız günün birinde.
Şükrederdi daima dalınca onca derdine,
Saklardı içinde acısını duyurmazdı kimseye.
Her akşam umutla beklerdik yolunu,
Var mı elinde bir somun,yahut sıcacık pide,
Yanında katık istemezdik yeterdi bize,
Bir tutam çay içinde azıcık şeker,
Annemin uyarısı var;
İdareli tüketin çocuklar yarına da yeter.
Bir akşam ev halkı talim ederken sıcak çay a,
Açıldı kapımız sanki feryad ı fiğan öterek,
Ortanca abim idi gelen,elindekini göstererek,
Önce babam sordu :
Filende neler var evladım?
Abim tebessüm ederken gayet magrurdu,
Eli havada, ey millet: işte ilk maaşım.
Tam iki yıl olmuştu tamirci çırağı olalı,
Yaşı henüz on beş bilemedin on altı,
Abim elini cebine attı,
Baba bak hem bahşiş aldım,hem de maaşım,
Gelecek ay daha çok,artık ben kalfayım.
Annem sordu titreyen kısık sesiyle,
Getirdiğin paketde neler var evladım?
Abim öperken anamın elini uzattı zevkle,
Simsiyah zeytin,yanında bir şişe sirkeyle,
Bilirim canım anam sen hamilesin,
Bak acılı sucuk,kör nefsin hasret çekmesin.
Gelecek ay alacağım sana basma entari,
Esecek artık fakirhanemizde mutluluk yeli.
Garip babam usulca çökerken kuru sedire,
Derin kıçkırıklara boğulmuştu bile.
Abimin sevinci şaşkınlığa döndü,beyhude mi çabası,
Niçin ağlıyordu sevinmesi gereken babası?
“Ey büyük Allahım” bu günleride gördüm,,
Gam etmem ğayri hemen ölsemde,
Sonra yönün dönüp nasihatta bulundu abime,
Oğlum Ali iyi dinle;
Ustana hürmette sakın kusur eyleme,
İşini temiz yap hile hurda öğrenme,
Az olsun kazancın ama helal ve öz,
Sana bakar oldu artık bunca göz.
Anacığın rüyasında siyah zeytin görmüştü dün gece,
Dogrus salih rüya idi tecelli etti böylece,
Sevinç gözyaşıdır akan, sığmadı içime,
Abin polis olacakmış alınca teskere,
Hasan okuyup büyük adam olacak,
Hüseyin kaldı geride sadece,
Kaygu etmem artık,o na kimler bakacak?
Abileri yetişdiler,onlar ne güne duracak?
Ah... benim yufka yürekli koca babam,
Nice çileler çekti,az mı çaresiz kaldı?
Hep gizledi derdini,kimselere açmadı,
Sakin görünse de kaynardı içinde volkan,
Bilirdi mal ve mülkü dilediğine verir Yaratan.
Şükrederdi daima haline darda kaldığı zaman.
Yaşım sekiz, okul vakti yoktu bir kalemim,
Kitap defter ne gezer yırtıkdı entarim,
Delik papuçlar okul civarında görünce bu halim,
Sordu hiç tanımadığım yaşlı birisi,
Küçük kız sen dolaşırsın buralarda?
Utancımdan belliki kızarmıştı yanaklarım,
Okumaktır maksadım,lakin gücü yoktur babamın,
Belki de henüz minicik bebektim o nun gözünde,
Tek başıma ben de kendim geldim böylece.
Başında namaz takkesi,ak sakallı adam,
Tutuverdi hemen minicik ellerimden,
Koşarcasına çıktık okulun merdivenlerinden,
Akıyordu küçük kalbimde tatlı bir heyacan seli,
Müdür bey çatık kaş,galiba biraz da öfkeli,
Önce tepeden tırnağa iyice süzdü de beni,
Bu çocuk zeki dedi,bakışlarından belli,
Söylermisiniz bana kimdir bu kızın velisi?
Benim dedi ihtiyar,kefilim tüm masraflarına,
Babasını tanırım, dürüst adamdır,hiyle bilmez,
Haram lokmayı katiyyen çocuklarına yedirmez,
Yoksuldur ama kimselere garip halin bildirmez,
Böylece başladı benim mektep hayatım,
Kanatlanıp kuş misali döndüm harabe evimize,
Hayırlı haberi müjdeledim çilekeş anneme,
Alıp kucağına hemen puseler kondurdu yüzüme,
Babam duyunca,aldım ondan ilk nasihatım,
Evladım;
İster tabip ol,istersen kaymakam,
Hep adil olun,ayrılmayın Hak tan,
Gayret edin,çalışanı yolda koymaz Yaratan,
Mülkün sahibi O dur dileyın O ndan.
Geçti yıllar akıverdi su gibi,
Bir doktor olup atıldım hayata,
Abimin birisi polis şefi,diğeri kaymakam,
Ortanca kardeşim galeri sahibi zengin oldu çoktan.
Musa nın evlatları dedim mi cümle alem bilir,
Nice yardıma muhtaçlar her gün kapımıza dikilir,
Babamın ruhu şad olsun, kalmadık yolda,
Annemde kavuştu o na üç yıl sonra,.
Gönlümüz gani idi ta ezelden,
Fakirin halini okuruz ezberden,
Kocaman aş evi açtık şehrin tam ortasından,
Buyrun beyler,buyrun beyler Halil İbrahim sofrasından.
`
Huseyin Gazi Sener
