Genç bir delikanlı senelerce yurt dışında
okuduktan sonra vatanına
ateist
olarak geri döner. Üç sorusuna hiç
kimse cevap veremediğinden dolayı
canı
gayet sıkıntılıdır. Ebeveyni
oğullarına yardım etmek niyetiyle büyük
ilim
sahibi olan köyün hocasına
götürürler. Hoca ve delikanlının arasında
geçen
dialog şöyle devam
eder.
Delikanlı: Kimsin sen? Sorularıma
cevap verebilecek misin?
Hoca: Allah'ın bir
kuluyum ve Onun izniyle sorularına cevap
verebileceğim.
Delikanlı: Emin misin? Proferserler
bile cevap veremedi bana.
Hoca: Allah'ın
izniyle cevap vermeye çalışırım
Delikanlı: 3 sorum
var
1. Allah yaşıyor mu? öyle
ise,
şeklini bana göster
2. Takdir (kader)
nedir?
3. Eğer şeytan ateşten yaratıldıysa
neden cehenneme yollanıyor,
cehennemde
ateş dolu değil mi? Ateş ateşi nasıl
yaksın. Tanrı bunu düşünemedi mi?
Bu arada, aniden bizim hocamız
delikanlının başı üzerinde bir saksı
kırar.
Delikanlı canı yana yana sorar; Neden
sinirlendin ki?
Hoca: Sinirlenmedim. Bu benim üç
soruna bir cevabım der.
Delikanlı: Hiç birşey
anlamadım.
Hoca: Nasıl hissetin kendini saksıyı
başında kırınca
Delikanlı: Tabii ki, fena bir acı
hissettim.
Hoca: Yani, acının varlığına inanıyor
musun?
Delikanlı:
Evet
Hoca: Bana bu acının şeklini göster
ozaman!
Delikanlı:
Gösteremem.
Hoca: Bu benim ilk cevabım. Herkes
Allah'ın varlığını hisseder ama
Allah'ı
göremez.
Hoca: Dün gece rüyanda
benim
başında saksı kırdığımı gördün
mü?
Delikanlı:
Hayır.
Hoca: Bugün böyle birşey ile
karşılaşacağını hiç düşündün mü?
aklından
geçti mi? Delikanlı:
Hayır
Hoca: Bu işte takdir dir
(kader)
Hoca: Biz neyden yaratıldık?
topraktan yaratılmış değil miyiz
?
Delikanlı: Evet böyle
denir.
Hoca: E o zaman ? Saksıda topraktan
yapılmadı mı? Allah isterse
ateşten
yaratılan şeytanı ateşin içinde
cezalandıramaz mı?
