Hayatının son yıllarıdır. Yaşlı ve hastadır. Bir dostunun cenazesine gider. Tabutun çıkartılmasını sokakta beklemeye koyulur. Sıcak,bayıltacak ölçüdedir ve Ebu Hanife dişini sıkarak güneş altında beklemeye devam etmektedir. Kendisini tanıyanlardan biri:
“Ey imam !” der, “Şu duvarın gölgesinde bekleseniz !”
Ebu Hanife’nin cevabı kanı donduracak cinstendir:
“Hayır! Ben bu duvarın sahibinden alacaklıyım. Bu durumda onun gölgesinden yararlanırsam, bunun faiz olmasından endişe ederim !”
!!!
