Yollar, ana yoldan sağa sola saparken,
doğru yola her dem bir açık kapı bulunuyor,
geri dönülmez değil hiçbir sapa yol..
http://harikayaa.com/wp-content/uplo...05/bu-yoll.jpg
Bizi bizden iyi bilen Rabbimiz, namazlarımızda, kırk defa “Ya Rab, bizi doğru yola, sana varan doğru yola ilet !” diye niyazda bulunmamızı istiyor, ve bizlere gitmemiz gereken istikameti hatırlatıyor…
Rabbimiz, bizi bize hatırlatıyor…
Dosdoğru yolun insanları olmak için, tüm iniş ve çıkışlara, vesvese ve fısıltılara rağmen, ümitsizliğe kapılmadan ilerlemek gerek..
Düşe kalka olsa da..
Bazı kapılar ve örtüler açık kalsa da..
Çünkü düştüğümüzde bizi “Kaldıran” odur…
Çünkü burası ümitsizlik yolu değil, rahmetle donanmış bir yol..
Günde kırk defa dilimizde olan duamızla yöneliyoruz Rabbimize:
”Ya Rab, bizi doğru yola ilet !..
Ve cevabı işitiyoruz Rabbimizin başka bir ayetinden..
“Bana kulluk edin, doğru yol budur”…
http://www.herkul.org/images/golgeler/buyuk/102.jpg
Yollar kıvrım kıvrım uzanır sonsuzluğa kadar.
Ve yolcular vardır bu yollarda, çağlayan sular, ağlayan bulutlar gibi..
Mahlûkatın solukları sayısıncadır yollar.
Ve her varlık, kendine has bir yolda koşar durur hedefinden yana...
Solucan sürüm sürüm kateder yolunu.
Kaplumbağa adım adımdır kendi yolunda.
Atlar sekerek, kuşlar kanat çırparak geçer giderler yollarından.
Yıldırımların bir ayrı seyahati; güneşlerin bir ayrı akıp gidişi vardır bu yollarda...
Ne gariptir ki; yolsuzluk da onunla doğmuş ve yolların rağmına; bir lahza olsun, onun yakasını bırakmamıştır.
Evet, her devirde, yıldızlar arası seyahat edenlere mukabil, bataklıkta yol arayanlar da eksik olmamıştır.
Yolda yürüme, emniyetin ve hedefe varmanın ilk şartıdır.
Bu itibarla da, zevkli ve ümit vericidir.
Ne var ki, aynı yolun, bir sürü de, inişi, çıkışı; deresi, tepesi; sıkıntı ve ızdırabı vardır. Hele bizim yolumuz, hele bizim yolumuz..!
“Bu yol uzaktır,
Menzili çoktur,
Geçidi yoktur,
Derin sular var.”
(Yunus)
...
Ah keşke! Bütün bunları insanımızın ruhuna duyurabilseydik!
Geçeceği dikenli yollardan, yolunu kesen gulyabanîlerden, zulümlerden, gadirlerden ve önündeki tepe tepe vahşetlerden bahisler açarak, ona gerçeğin yüzünü gösterebilseydik...
Evet, bu karasevdalıların yolunda “bir an bela-yı dertten cüda” kalmanın mümkün olmadığını anlamak, hakikatin ifadesi ve bu dertliler yolunun esasıdır.
Kendi insanına hizmet yolunda koşanlara, bu hakikatin anlatılmasında zaruret vardır.
Aksine, onlar bu hakikati anlayıncaya kadar, ne yoldan ne de yolcudan bahsetmeye imkân yoktur.
