Yavuz Sultan Selim Han,müsahibi, yani kendisine
“sohbet arkadasi”edindigi
Hasan Can’i çok sever ve onun anlattiklarina
çok deger verirdi.
Yine birgün ona;“Bre Hasan Can!
Bir ibretlik hadise anlat da, biz de ders çikaralim!” deyince,
Hasan Can da su hikayeyi anlatir:
Zamanin hükümdarinin yanindaki has adamlarindan biri, karsilastiklari her olaydan sonra,
“Her seyde bir hayir vardir.” der dururmus.
Eh, kötü bir temenni degil nasil olsa,
sultan da pek ses etmezmis,
“öyledir” der geçermis.
Gel zaman git zaman birgün ava
çiktiklarinda yollarini kaybetmisler.
Yagmur ve firtinali bir gecede bir kulübeye siginmislar.
Güç bela bulduklari birkaç odunu kirip yakmak için ugrasirken, sultanin gözüne bir kiymik kaçmis.
Gözü bir anda kör olan sultan aciyla kivranirken,
adamcagiz her zamanki haliyle;
“Üzülmeyin sultanim,
her seyde bir hayir vardir.” deyivermis.
Sultan dayanamayip;
“Efendi, efendi, gözüm kör oldu,
görmüyor musun,bunun hayir neresindedir?”
demis ve adami kovmus.
Birkaç gün içinde kendini toparlayan sultan
dönüs yoluna koyulmus.
Yol üzerinde eskiyalar kendisini yakalamislar ve,
“Efendi, bugün eskiyabasinin bir dilegi kabul oldu.
Bize de; ‘Dilegimin kabulü karsiligi olarak,
bugün ilk yakaladiginiz canliyi kurban niyetiyle kesin!’ dedi.
Seni bu niyetle bogazlayacagiz.
Ne yapalim, biz de emir kuluyuz hakkini helal et!” demisler.
Sultani saskin ve bitkin yatirip bogazina
biçagi dayayan eskiya,
bir gözünün kör oldugunu görünce, eskiyabasina seslenmis:
“Reis, birini yakaladik ama, bir gözü kör,
bildigimiz kadariyla bundan kurban olmaz!” Reis de;
“Salin o zaman gitsin, saglam birini bekleyin!” demis.
Sultan kurtulup sarayina varinca;
“Her seyde bir hayir vardir!” diyen sahsi aratip buldurmus.
Kendisinden helallik dilemis ve onu ormanda
yanindan kovdugu için özür dilemis.
Adamcagiz da;
“Sultanim, yaninizdan beni kovmanizda da bir hayir varmis.
Yoksa eskiya beni keserdi aksi halde.” demis...
