serçeye mektup...
serçeye mektup...
bu kalem burada kırılır,
ruhum emanetinden sıyrılır,
madem kalem kırılmış;
bu ruh bedensizde asılır...
bir- anlayışla karşılıyorum suskunluğunu ve bununla anlatmak istediklerini. belki yalvaran gözlerini görmesem gururmu sırtlayıp öfkeler savuracaktım. savunma gerek duymayacak kadar suçlu olduğumu suskunluğumla itiraf ediyorum. savunmam yoktur. suçumu sabitlersen eğer infazıma geçebilirsin. genç osman değilim ya! yalnız kalem kırılmadan son arzumu sorman gerekiyor. anlaşıldı sen sormayacaksın ben söylüyorum. iletirsen sevinirim: bütün serçelerden özür ve helallik diliyorum...
iki-haber salıp serçelerle seni istemişsin benden. seni sana teslim etmem için kendimi kendimden almam gerekiyor. sen tekrar kendin olsan bile ben asla kendim kalamayacağım. kendimden koparmak için sıkı pazarlıklar yapmak gerekirse tüm riskleri göze alıp kara girmen için zararınada olsa kalbimle masaya oturacağım. kendime bir hediye almam gerekiyor bu defa. karşılıksız bir çekti bu verdiğin. haydi borçların silinmiştir. uç özüne...
üç-olurda benim neler kaybettiğimi soracak olursan ki suskunluğunda bunuda söyler gibisin mahçub ve masumca; sana birkaç acı lokma sunacağım. sakın yeme sindiremezsin zehirlidir!
ayrılığın hayır, şer ve sen arasında üç bilinmeyenli problem. çözemediğim, çözemeyeceğim, akıl erdiremediğim. bilirsin matematikle barışamadım hiç. sınıfta kaldım anlayacağın. sınıf tekrarı. aklımdan silmek değil mesele; esas mesele onca serçeye ne cevap vereceğim? pardon burda soruları sen soruyordun. tamam devam ediyorum. kolay yazılmayack artık hiç bir harf ama kolay çizilecek kitaplar. kim bilir kalbim yüzüme yüzüme yansırda sakallarım kirli, saçlarım dağınık kalacak. yeter bukadar arabesk. ben az söyledim sen çok anla!...
dört-sisli bir gece sessizce bir otoyla alacaklar beni odamdan. haberin bile olmayacak takvimdeki her yaprak başına en az beş defa adını akleyeceğim dularımdan. bir mahallenin meraklı melehatleri görecekler yarı aralanmış perdeler ardından, birde arama perde koymadığım YALNIZ. ardımdan bir "yazık etti, ne işin vardı, sanamı kaldı kudüsün özgürlüğü" dedikoduları kalacak birde dışı gazete ile kaplanmış yasak kitaplarım. adımı unutacak anaşirst bilen tüm diller. devrim umutlarımı senin çocularına bırakacağım...
beş-nasılki tenini hiç bilmeden, kokunu hissetmeden, sevebilmeşse bu kalp seni; sezen aksu dinlemedende alışacak yokluğuna. kendine akıp gitmenden nice şiir malzemesi çıksada incire ve zeytine bir yeminde benden ki; hiçbirini kullanmayacağım. küçükken mahalle kavgalarımız olurdu. hani şu apartman çocuklarının hiç yaşamadığı türden. kimimiz yalınayak, kimimiz dizi yamalı paltolonlarımız ve esmer yüreğimizle eserdik rakip üstüne. bazen dayakda yerdik hatta dayak yemeden kaçardık. yani amerikan filmi değildi hayatımız ve bizler her zaman kahraman olmazdık sonunda. erkekliğin diğer yarısnın kaçmak olduğunu öğrenmiştik. işte bu kaçışım yarım kalan erkekliğimi tamamlayacak. artık tam bir erkek oluyorum...
altı-çok pahalıya mal oldu bu gönül ticareti. artılar ve eksiler sardı dört bir yanımı.senin kazanacak olman aklıma bile getirmiyor kaybedişlerimi viraneliklerimi. kendine gelmen için kendimden geçmem gerekiyorsa istemem veda etme. çünkü bu bir veda değil kaçış. nazara imanımı tazelettirecek bir kaçış ...
haydi bakalım yolculuk vakti. dön özüne. ve bu gönül nikahı ağzımdan çıkacak tek kelime ile düşer. cennete kabulümüze kadar sana söyleyeceğim tek kelime var ki dünyayı kıyamet provalarına çevirecek:
tek talakla...
boşol!
(alıntı)
