"Ölümden ne korkarsın? Korkma ebedî varsın!"
Mevlana Hazretleri, Pervane'nin evinde mânâ aleminden hakikatler saçıyordu.
Büyük bir topluluk vardı. "Müminler ölmezler" dedi, "Belki bir evden diğerine taşınırlar."
Şeyh Taceddin-i Erdebilî, "O halde niçin Allah (celle celaluhu), 'her nefis ölümü tadıcıdır" buyuruyor" diye itiraz etti.
Mevlana: "Evet, fakat Allah nihayet her nefis diyor, her kalp demiyor. Sen ya kalp ol veya bir müminin kalbinde yer et ki, müminin kalbi gibi ölmeyesin. Sen nefsinin hevasına uyup gidersen o ayet senin hakkında söylenmiş olur." buyurdu.
Hazreti Mevlana, ayetten enfes bir mânâ çıkarır ve görünen bir hakikatin diğer yüzüne dikkatleri çeker. Evet, her insan mânâsına "her nefis" ölecektir.
Fakat Onu bulan, Onun hakikatinde yaşayan için ölümden kastedilen ayrılıklar, yalnızlıklar, karanlıklar olmayacağından, kalbiyle imana dîrilenin yaşayacağı şey sadece hane değişikliğidir.
Yunus, imanla ölümü aşmayı anlatırken sonsuzluğa yürüyor gibidir:
"Ölümden ne korkarsın? Korkma ebedî varsın!"
Nefsin köleleri hayır adına ebediyen ölecek, kalbini Onunla nurlandırıp ölmez erenler, ölüm kapısıyla ebediyen dirilecektir.
(alıntı)
